ΚΟΥΝΟΥΠΙΑ: Ας θυμηθούμε, να γελάσουμε και να
προβληματιστούμε…
«ΔΙΑΛΟΓΟΣ
ΜΕ ΤΟΝ ΔΗΜΗΤΡΑΚΗ ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ ΤΙΣ
ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΜΟΥ» (καλή συνέχεια φίλοι μου-Δ.Ζ.)
Είμαι
στο γραφείο και έχω αρχίσει εδώ και λίγες μέρες να ξεκαθαρίζω τα χαρτιά μου,
διαδικασία που κάνω πάντα πριν φύγω για
διακοπές.
Παραπέρα ο Δημητράκης ο βοηθός μου έξυνε με μανία πότε το πόδι του πότε
το μπράτσο του πότε τα αυτιά του.
«Πολύ
κουνούπι έχει φέτος αρχηγέ και εμένα με τρελαίνουν. Είναι το μοναδικό
μειονέκτημα του καλοκαιριού».
«Λένε
ότι φέτος έγιναν λιγότεροι ψεκασμοί και έχει αυξηθεί ο πληθυσμός τους»,
μουρμούρισα ξεκαθαρίζοντας μια ντουζίνα
με χειρόγραφα.
«Το έχω ακούσει. Το είπε και ο Πατούλης και κατηγόρησε την Δούρου γι’
αυτό αλλά εσύ σηκώνεις όλη αυτήν τη σκόνη εδώ μέσα και επιδεινώνεται η
κατάσταση. Έχω γεμίσει καντήλες».
«Εγώ
σου φταίω τώρα Δημητράκη? Ολόκληρος μαντράχαλος και σε πειράζουν τα κουνούπια
και η σκόνη? Πολύ μυγιάγγιχτοι είστε νεαρέ μου».
«Εγώ φταίω που έχω ευαισθησία?»
«Εμ αφού από το πρωί μέχρι το βράδυ είσαστε χωμένοι στα αφρόλουτρα και
στα χημικά ο οργανισμός σας δεν έχει
πλέον καμιά δική του αντίσταση. Ένα κουνουπάκι μπορεί να σας στείλει στο
νοσοκομείο»!
«Και τι να κάνουμε δηλαδή? Να μένουμε άπλυτοι καμιά βδομάδα για να μην
τολμούν να μας πλησιάσουν ούτε κουνούπια από τη βρώμα? Μήπως ν’ αλλάζουμε
σώβρακο κάθε Σάββατο όπως έκανε ο
παππούς μου?»
«Βλακείες και
υπερβολές. Απλώς διαπιστώνω ότι έχετε γίνει πολύ ευαίσθητοι.
Αν ζούσατε πριν
σαράντα χρόνια δεν θα αντέχατε».
«Γιατί είχε πολύ κουνούπι τότε?»
«Αν είχε λέει?.... Τότε δεν υπήρχαν ούτε σπρέι, ούτε επιθέματα, ούτε
φάρμακα, ούτε ψεκασμοί. Αποχετευτικά συστήματα ελάχιστα, παντού λιμνάζοντα νερά
και έλη, πολλά ζώα στα χωράφια… εκεί να δεις σύννεφα κουνουπιών».
«Και πως αντέχατε?»
«Δεν
μας ένοιαζε καθόλου. Κοιμόταν ο κόσμος στις αυλές όταν είχε πολύ ζέστη και τον
ρήμαζαν τα κουνούπια αλλά σκασίλα του».
«Εγώ
δεν θα άντεχα…»
«Θα άντεχες Δημητράκη. Όπως μάθει ο άνθρωπος…»
«Εγώ
νομίζω ότι και δίχως air-condition δεν θα μπορούσα»».
«Και χωρίς air-condition και χωρίς τηλεόραση και χωρίς τουαλέταστο
σπίτι και χωρίς ντουσάκι κάθε μέρα, ωραιότατα θα ζούσες Δημητράκη μας. Κι ας
σφυρίζανε τα κουνούπια στ’ αυτιά σου. Δεν θα τα άκουγες καθόλου».
«Δυσκολεύουμε να
φανταστώ τέτοια ζωή αρχηγέ»…
«Και αν ζούσε πριν από τρείς αιώνες που κάθε πρωί αδειάζανε τα δοχεία νυκτός
στο σοκάκι έξω από το σπίτι τι θα έκανες? Δεν υπάρχει πιο προσαρμοστικό ζώο από
τον άνθρωπο νεαρέ… Απλώς το εύχεσαι να μη χρειαστείς να προσαρμοστείς σ’ αυτά
που δεν διανοείσαι».
«Λες
να χρειαστεί αρχηγέ?»
«Μπα τη γλυτώσαμε. Πέσαμε απότομα μερικά σκαλιά αλλά την μεγάλη ζημιά
δεν την πάθαμε»
«Οπότε να είμαι ευχαριστημένος με τα κουνούπια που με
περιτριγυρίζουν….»
«Κατά μια έννοια ναι νεαρέ. Να μη σκέφτεσαι το
ένα που σ’ ενοχλεί, αλλά το λεφούσι που
περιμένει να του ανοίξεις την πόρτα…»
