Τελευταία Νέα ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΑ - afieromata.gr

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΠΟ… ΖΑΧΑΡΗ ΚΑΙ ΜΕΡΑΚΙ: Εν αρχή είν΄ … ο άνθρωπος!

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΠΟ… ΖΑΧΑΡΗ ΚΑΙ ΜΕΡΑΚΙ

Εν αρχή είν΄ … ο άνθρωπος!


Γράφει ο Δημήτρης Ζάχος


      Κωνσταντίνος  Καραγεώργος

Με μεγάλη αγάπη και υπέρμετρο θαυμασμό για όσα έχει πετύχει, πράγματα θαυμαστά στη μέχρι τώρα πορεία του, θα κάνω μια προσπάθεια να παρουσιάσω μια μικρή σκιαγράφηση της ζωής και του έργου του.

Εγώ που χρόνια τον γνωρίζω και με τιμά με τη φιλία του δεν είχα συνειδητοποιήσει πόσο ξεχωριστός είναι στο χώρο του.  Η σεμνότητα και η μετριοφροσύνη που τον περιβάλλουν αφήνουν μόνο μια μικρή χαραμάδα για να δεις το μέγεθος των επιτευγμάτων του.

 Με την αρωγή και τη σύμπραξη, της συζύγου του Αναστασίας  έχει δημιουργήσει ένα κομμάτι ιστορίας στον επαγγελματικό κλάδο ζαχαροπλαστικής στη Λαμία που τώρα συνεχίζουν τα παιδιά του. Πολυπράγμων, οραματιστής και επικοινωνιακός, καταξιωμένος τεχνίτης ζαχαροπλάστης και επαγγελματίας, φιλοσοφημένο άτομο με αξιοθαύμαστη στάση στη ζωή, ξεχωρίζει για την αποτελεσματική του συμβολή σε κάθε δημιουργία. Ανεξάντλητη η αγάπη για τον τόπο του εκδηλώθηκε με την ενεργό δράση και συμμετοχή του, με συνέπεια, στον συντεχνιακό κλάδο και στο κοινωνικό πεδίο. 

Και τα έργα… αυτού!

«Ιστορία από… ζάχαρη» 



Η αγάπη για το επάγγελμα που έχει υπηρετήσει τόσα χρόνια και το ενδιαφέρον για την ιστορία του τόπου που τον έθρεψε, πλάσανε το όραμα να συλλέξει και να αποτυπώσει σε ένα εξαιρετικό πόνημα, τη συμβολή του κλάδου της ζαχαροπλαστικής στην ιστορική πορεία της Φθιώτιδας. Μια  καλογραμμένη έκδοση με τρομερά ζωντανές εικόνες που μεταφέρει τον αναγνώστη στο κλίμα μιας πολύ ενδιαφέρουσας διαδρομής  της ζαχαροπλαστικής τέχνης μέσα στο χρόνο. Το βιβλίο σφύζει από πληροφορίες και  περιστατικά, ενώ τιμά και όλους τους επαγγελματίες σε τούτο τον τόπο που χάραξαν την ιστορική  διαδρομή… με ζάχαρη και όχι μόνο. Φαίνεται ότι έχει γίνει πολύ σοβαρή δουλειά και από τον Κώστα που είχε την επιμέλεια αλλά και από όλους όσους συνέπραξαν.

Ο  Μητροπολίτης ⴕ ο Φθιώτιδος Νικόλαος, μεταξύ άλλων έγραψε: «Συγχαίρω τον κ. Κων/νο Καραγεώργο, που είχε την πρωτοβουλία να συγκεντρώσει τόσο υλικό και να καταγράψει την «Ιστορία από ζάχαρη». Για το ξεχωριστό αυτό πόνημα του Κων/νου έγραψαν ακόμη, ο τότε Αντιπεριφερειάρχης Φθιώτιδας Ευθ. Καραΐσκος, ο τότε Δήμαρχος Λαμιέων  Ν. Σταυρογιάννης, ο πρόεδρος ΕΒΕΕ  Αθ. Κυρίτσης και άλλοι. Δεν θα  μπορούσα να γράψω τα ονόματα, όλων αυτών που αγκάλιασαν,  τιμώντας, αυτή την έκδοση. Άλλωστε και η Περιφέρεια Στερεάς Ελλάδος αναγνωρίζοντας  την θαυμαστή προσπάθεια, χρηματοδότησε εξ ολοκλήρου την εκτύπωση.

Πραγματικά πολλά συγχαρητήρια στον συγγραφέα για την κοπιώδη, μακρόχρονη προσπάθεια συλλογής του υλικού αλλά και στον  Σύλλογο Ζαχαροπλαστών Φθιώτιδος – Ευρυτανίας  που ανέλαβε την πρωτοβουλία  της εύσχημης έκδοσης που θα μείνει ως παρακαταθήκη για τις επόμενες γενιές.


«Κτήμα … από μεράκι»!

 

 
Ένας δημιουργός καλλιτέχνης μπορεί εύκολα να διακριθεί και σε άλλους παραγωγικούς τομείς. Η απόδειξη είναι μπροστά μου…

Στην Παναγιά Δομοκού, δίπλα στην αποξηρανθείσα λίμνη Ξυνιάδος  και παράλληλα με τον περιφραγμένο αρχαιολογικό χώρο, ο Κώστας με το ίδιο μεράκι, την επιμονή και την αποφασιστικότητα που χαρακτηρίζουν όλες του τις δραστηριότητες, δημιούργησε ένα κτήμα πρότυπο.

Μπαίνεις μέσα και απολαμβάνουν οι αισθήσεις σου τα αρώματα και τα χρώματα των καρπών. Η δεντροστοιχία  με τις δαμασκηνιές  και τις κρανιές  οδηγεί στο πλάτωμα όπου αναπτύσσονται σε γραμμές φύτευσης  κόκκινα σμέουρα, μαύρα και άσπρα βατόμουρα και από δίπλα η ανοργάνωτη φύση οργιάζει με την άναρχη πλοκή των άγριων βατομουριών. Χαμηλότερα τα κηπευτικά, ντομάτες 4-5 διαφορετικές ποικιλίες μεταξύ αυτών και μαύρες, οι πιπεριές, τα κολοκυθάκια και ότι ευδοκιμεί στο χώμα αυτό.

Ο Κώστας πειραματίζεται με διάφορες ποικιλίες καρπών χρησιμοποιώντας βιολογικούς τρόπους καλλιέργειας και ανταμείβεται με την  συγκομιδή. Ξεκίνησε να καλλιεργεί τα σμέουρα για χρήση στο δικό του εργαστήρι ζαχαροπλαστικής και τώρα εμπορεύεται κιόλας. Και συνεχίζει  με νέες ποικιλίες….

Όπως προλόγισα έχω παρακολουθήσει χρόνια τώρα τη ζωή και τα έργα του.  Δεν μπορείς να μη νιώσεις στο τέλος ένα όμορφο συναίσθημα ευγνωμοσύνης  απέναντι σε έναν εργάτη της δημιουργίας, που γλυκός και χαμογελαστός αγωνίζεται χωρίς ματαιοδοξία. Γιατί τι άλλο είναι η ζωή εκτός από αγώνας…. Αυτός ο αγώνας έχει μια ελπίδα κι έναν φόβο. Ανάμεσα σε αυτές τις Συμπληγάδες βουλιάζουν τα καράβια, εκτός αν κρατάς γερά το τιμόνι. Χαίρε Κώστα!!!

 

 

 

 

 

 

 

90 φορές ΝΤΡΟΠΗ


90 φορές ΝΤΡΟΠΗ!
Γράφει η
Χριστιάννα Λούπα
  
Dura lex sed lex (σκληρός νόμος, αλλά νόμος), θα μπορούσε κανείς να ισχυριστεί στην περίπτωση της πρόσφατης σύλληψης της 90χρονης ηλικιωμένης στη Θεσσαλονίκη. Δηλαδή, όσο σκληρός κι αν είναι ο νόμος, πρέπει να εφαρμόζεται. Ωστόσο, από την εποχή του Ρωμαϊκού Δικαίου έχουν περάσει πολλοί αιώνες και η νομική επιστήμη έχει εξελιχθεί θεαματικά.
Η 90χρονη Ρωσοπόντια, Σουζάνα Ηλιάδου, που διαμένει στη Θεσσαλονίκη με τον άρρωστο σύζυγό της έπλεκε τερλίκια (μάλλινα παντοφλάκια) και τα πουλούσε στη λαϊκή προς δύο ή τρία ευρώ το ζευγάρι. Όχι γιατί της άρεσε το πλέξιμο, όχι γιατί ήθελε να σκοτώσει την ώρα της. Είχε ανάγκη τα χρήματα, μεγάλη ανάγκη. ΟΚ., δεν είχε άδεια μικροπωλητή. Τυπικά, λοιπόν, ήταν παράνομη, δεν αντιλέγει κανείς.
Προσήχθη στο αστυνομικό τμήμα, σχηματίστηκε δικογραφία εις βάρος της, προσπαθούσαν να της πάρουν δακτυλικά αποτυπώματα, η ηλικιωμένη δεν καταλάβαινε γρι ελληνικά, ήταν μπερδεμένη, σοκαρισμένη, κρατήθηκε επί δώδεκα ώρες, οι αστυνομικοί έκαναν την πλακίτσα τους, κάποιος βιντεοσκοπούσε την όλη φάση… Διατάχθηκε ΕΔΕ για τη δημοσιοποίηση του βίντεο.
Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, ήρθε και η ταφόπλακα: στην κυρία Ηλιάδου επιβλήθηκε και πρόστιμο 200 ευρώ, ενώ κατασχέθηκαν τέσσερις μεγάλες μαντήλες, επτά μικρές και δέκα ζευγάρια τερλίκια ως… πειστήρια του εγκλήματος!
Ναι, οι αστυνομικοί έκαναν τη δουλειά τους! Ακολούθησαν το ΓΡΑΜΜΑ του νόμου. Δεν ακολούθησαν το ΠΝΕΥΜΑ του. Είναι το ίδιο ΓΡΑΜΜΑ του νόμου που καταδίκασε τον Γιάννη Αγιάννη σε πενταετή κάθειρξη ως «ένοχον κλοπής, διαρρήξεως, διαπραχθείσης νύκτα εις οικίαν κατωκουμένην», επειδή έκλεψε ένα καρβέλι ψωμί για τα επτά ανήλικα ορφανά της αδερφής του που λιμοκτονούσαν. Και τα πέντε χρόνια έγιναν τελικά δεκαεπτά χρόνια. Δεκαεπτά ατελείωτα χρόνια σκληρής δουλείας. Για ένα καρβέλι ψωμί…
Τα πράγματα από τότε έχουν αλλάξει άρδην (ή μήπως όχι και τόσο;) Η σύγχρονη νομική επιστήμη έγινε πιο ανθρώπινη και πιο ανθρωποκεντρική. Το ΠΝΕΥΜΑ του νόμου επαναστατεί όταν γιαγιούλες συλλαμβάνονται, γιατί πουλούσαν μερικά ζευγάρια τερλίκια (αν κατάφεραν να πουλήσουν κανένα, τελικά!), ενώ λαμόγια και καρχαρίες που έχουν καταχραστεί αμύθητα ποσά δημοσίου χρήματος και τα έχουν εξασφαλισμένα σε ελβετικές τράπεζες και offshore, κυκλοφορούν περήφανα κι ανενόχλητα με προσωπείο έντιμου ανθρώπου. Όταν μεγαλοεπιχειρηματίες, έχοντας εξασφαλίσει το μέλλον το δικό τους, των παιδιών και των εγγονών τους, αφήνουν στο δρόμο απλήρωτους εργαζόμενους. Όταν φοροδιαφυγή εκατομμυρίων ευρώ δίνει και παίρνει. Όταν επίορκοι γιατροί χτίζουν περιουσίες από φακελάκια ταλαίπωρων ασθενών. Όταν… αναξιοπαθούσες θυγατέρες εισπράττουν τις συντάξεις των νεκρών γονιών τους επί σειρά ετών. Όταν… όταν… όταν…
Η κυρία Ηλιάδου και ο σύζυγός της, σύμφωνα με την κόρη τους, δεν έχουν ούτε εισόδημα, ούτε σύνταξη από κάπου, ούτε από την Ρωσία, ούτε από την Ελλάδα. Η Πρόνοια τους πληρώνει το ενοίκιο. Έχουν πέντε παιδιά εκ των οποίων τα τρία είναι στη Ρωσία και, όποτε μπορούν. τους στέλνουν χρήματα για το ρεύμα και το νερό.  Η κόρη είναι άνεργη, με δύο παιδιά και μονογονεϊκή οικογένεια. Επί πλέον, ο σύζυγος της κυρίας Ηλιάδου έχει πάθει εγκεφαλικό, είναι τυφλός από το ένα μάτι και καρδιοπαθής, χωρίς καμία σύνταξη. Μόλις βγήκε από την εντατική και είναι στο σπίτι με οξυγόνο.
Κοντολογίς, ναι μεν οι αστυνομικοί «έκαναν το καθήκον τους», ωστόσο μια σύσταση θα ήταν ίσως αρκετή, για να μην πω ότι και τα «στραβά μάτια» δεν θα με χάλαγαν καθόλου. Θέλω να πιστεύω δε, ότι στα δικαστήριο θριαμβεύει πάντα το ΠΝΕΥΜΑ του νόμου και όχι η σκληρότητά του πάνω στις πλάτες των αδυνάμων ή των μη εχόντων χρήματα για έναν καλό (ή δικτυωμένο!) συνήγορο υπεράσπισης. Οψόμεθα ελπίζοντες!
Update: Μόλις πληροφορήθηκα ότι η υφυπουργός Προστασίας του Πολίτη, κυρία Παπακώστα, δήλωσε ότι το πρόστιμο θα το πληρώσει το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη. Σε καλό δρόμο είμαστε!

Το εβδομαδιαίο χρονογράφημα δια χειρός Κ. Μπιλίρη: Η ΔΗΜΑΡΧΙΣΑ



Η ΔΗΜΑΡΧΙΣΣΑ
του Κώστα Μπιλίρη



Τελείωσε η καταμέτρηση των ψήφων στην επαρχιακή κωμόπολη και η εκλογή του ήταν γενονός. Ο Φώτης Ματσαλιάς, με τη βοήθεια του Θεού και τα λεφτά του πεθερού του, αναδείχτηκε δήμαρχος.
Σε λίγο το σπίτι θα γεμίσει φίλους και οπαδούς, που θα έρθουν να δηλώσουν
«παρών». Θα προστρέξουν και αρκετοί από εκείνους που δεν τον ψήφισαν. «Όπου γάμος και γιορτή η Βασίλω είναι κει».
Ο Ματσαλιάς, μισοκινείται στους χώρους του σπιτιού και απολαμβάνει σκεπτόμενος τα μελλοντικά του μεγαλεία. Δεν παύει να μουρμουρίζει και να χαίρεται.

Από αύριο θα με ξέρουν και τα κοτρόνια. Στην εκκλησία θα έχω θέση περιωπής. Στο Συμβούλιο θα κρατάω την πρωτοκαθεδρία. Στην παρέλαση θα περνούν μπροστά μου και θα στρέφουν τα πρόσωπά τους να με χαιρετούν. Όπου μπαίνω θα λένε «μπαίνει ο δήμαρχος». Όπου με βλέπουν θα σηκώνονται να καθίσω. Θα βγάζω λόγο και θα με χειροκροτούν, θα βγάζω τσιγάρο και θα τρέχουν όλοι να μου δώσουν φωτιά, θα βγάζω μια διαταγή και θα εφαρμόζεται θέλουν δε θέλουν. Ε, και όταν έρθει η ώρα μου να πάω στον άλλο κόσμο, όλο και σε κάποιο δρόμο θα δώσουν το όνομά μου. Άσε που μπορεί να μου στήσουν και κανένα άγαλμα...

Κοντά στην είσοδο, υπάρχει ο καθρέφτης με την καθιερωμένη παλαιομοδίτικη επιγραφή «Καλημέρα».
Ο Ματσαλιάς πλησιάζει, κοιτάζεται, χαμογελάει, κάνει μερικούς μορφασμούς αυταρέσκειας και απευθύνεται στο είδωλό του.

Καλημέρα, καλημέρα. Καλημέρα σου κύριε Δήμαρχε.

Ξανακοιτάζει κάμποσο ακόμη το μούτρο του. Προσπαθεί να δει αν προστέθηκε τίποτα καινούριο στη φάτσα του. Αν μοιάζει για δήμαρχος ή και «για κάτι παραπάνω».
Πηγαίνει στο «μέρος». Υπάρχει και εκεί ένας μεγάλος καθρέφτης. Παρατηρεί ξανά τη φάτσα του, ξανακάνει τους μορφασμούς του και ρωτάει.

Τί ’μαι γω μωρέ καθρέφτη;

Δήμαρχος ρε στραβέ, αποκρίνεται ο ίδιος.
Κατόπιν κοιτάζει τη λεκάνη και της λέει: «Τώρα σε κατουράει ο δήμαρχος».



Δεν ξέρουμε πόσο περήφανη ένιωσε εκείνη. Αυτός συμπλήρωσε.

Τ’ άκουσες μουρή. Για τέσσερα χρόνια μπορεί και για οχτώ θα σε κατουράει ο δήμαρχος.

Βγαίνει έξω, περπατάει λίγο πιο πέρα από την αυλή του, στέκεται μπροστά σε μια πουρνάρα και της απευθύνει το λόγο.

Τι ‘μαι γω μουρή πουρνάρα; Πέστο ντε να τ’ ακούσουν οι εχθροί μου. Δήμαρχος κυρά μου, δήμαρχος!

Μάλιστα. Αυτός, ο Φώτης Ματσαλιάς, ένας μικρομεσαίος αγελαδοτρόφος, έφτασε να γίνει δήμαρχος. Το παιδί του λαού, του τυριού και του ξινόγαλου είναι ο σημερινός δήμαρχος και αυριανός ποιος ξέρει τι άλλο... Βρε έτσι και λειτουργήσει και η αξιοκρατία...
Μπαίνει σπίτι του και κάνει εκμυστηρεύσεις σ’ έναν «έμπιστο».

Εγώ τώρα θα βάζω τον καθένα στη θέση του. Θα τηλεφωνώ για οτιδήποτε και θα λέω «εδώ ο δήμαρχος». Δε θα μπορεί κανείς να μου πει γιατί ανακατεύεσαι. Γιατί είμαι ο δήμαρχος ρε βλάκα. Τώρα θα εκδικηθώ και τη Σπυριδούλα τη γειτόνισσά μου, που πριν από δεκατέσσερα χρόνια τη ζήτησα σε γάμο και μου αρνήθηκε. Τα είδες Σπυριδούλα; Αν είχες παντρευτεί εμένα, τώρα θα χειροκρο τούσαν και σένα και θα σε λέγανε δημαρχίνα. Το λοιπόν θα επιβάλω σε όλους να λένε τη γυναίκα μου δημαρχίνα, ή ό,τι άλλο καλύτερο βρω, για να τ’ ακούει η Σπυριδούλα και να σκάει.

Και καθώς ο «δήμαρχος» κλείνει πονηρά το μάτι και απομακρύνεται, ο έμπιστος που καλοβλέπει τη γυναίκα του, τρέχει και της τα προφταίνει. Το και το. Ο άντρας σου, θέλει να σου δώσει έναν τίτλο, όχι επειδή τον αξίζεις, παρά για να ζηλεύει η Σπυριδούλα.
Κάποια στιγμή το δημαρχικόν ζεύγος, διασταυρώνεται.

Γεια σου Πολυξένη μου! Γεια σου δημαρχίνα μου!

Όχι και δημαρχίνα βρε άντρα. Από πού και ως πού;
Ε, πώς; Εγώ θα είμαι ο δήμαρχος. Ο κόσμος θα λέει «πήγα στο δήμαρχο, να ο δήμαρχος» και παρόμοια. Τα παιδιά μας για τέσσερα χρόνια, ενδεχομένως για οχτώ, γιατί όχι και δώδεκα, θα είναι δημαρχόπουλα. Εσένα πώς θα σε λένε βάσει της τοπικής αυτοδιοίκησης;
Εμένα με λένε Πολυξένη, Ξένια, Ξένη. Με λένε και Φώταινα. Αυτό το Δημαρχίνα «χίνα» δε μου αρέσει. Μου θυμίζει χήνα.
Άμα δε σ’ αρέσει αυτό, θα βρούμε κάτι άλλο.
Μέσα σ’ αυτούς που τους έχουν περιτυλίξει, να σου ένας δάσκαλος.

Δε μου λες δάσκαλε. Εγώ για τέσσερα χρόνια, ενδεχομένως οχτώ, γιατί όχι και δώδεκα θα είμαι δήμαρχος. Τα παιδιά μου δημαρχόπουλα. Η γυναίκα μου πώς θα λέγεται;




Σύμφωνα με τους τίτλους «πριγκίπισσα», ή «κόμισσα», πρέπει να αποκαλείται δημάρχισσα.
Δημάρχισσα! Και θα το καταλαβαίνει ότι το λένε για κείνη;
Στην αντιπαράθεση παρεμβαίνει ένας φιλόλογος.

Γιατί να πειθαρχήσουμε σε καθαρευουσιάνικους όρους; Θα λάβουμε υπόψη λαϊκά πρότυπα. Κοντέσα και πριγκιπέσα ξέρει ο κόσμος. «Έμπα στη ζωή μου μέσα, να σε κάνω πριγκιπέσα» λέει το τραγούδι. Η γυναίκα σου θα είναι δη μαρχέσα. Πριγκιπέσα Δημαρχέσα.

Άκου δημαρχέσα! Αντιδρά η Πολυξένη. Και δε μου λες κύριε καθηγητά. Τώρα όποιος βαριέται να με λέει Πολυξένη, με φωνάζει χαϊδευτικά Ξένια ή Ξέ νη. Στο εξής πώς θα με φωνάζουν χαϊδευτικά; Δημαρχέσα χέσα;
Αυτό το «χέσα» δεν άρεσε και στο Ματσαλιά. Θα το ακούσει η Σπυριδούλα και θα τους πάρει στο ψηλό.

Δημάρχαινα θα είναι, συμβουλεύει ένας τρίτος. Μέχρι τώρα λέμε η Φώται να. Στο εξής θα είναι δημάρχαινα.

Το απορρίπτει αμέσως μια φεμινίστρια «ως λέξη αποδεικνύουσα την εξάρτηση από τον άντρα» και βρίσκει την ευκαιρία να καταγγείλει την ανδροκρατική αντίλη ψη, που δεν προέβλεψε γυναικείους διοικητικούς τίτλους.
Κάποιος σπρώχνει προς άλλη κατεύθυνση το ενδιαφέρον τους.

Ησυχία, θα μας πει λίγα λόγια ο δήμαρχος για τη νίκη του.

Μα αντί να μιλήσει ο Δήμαρχος, παίρνει το λόγο η φεμινίστρια και ο χαβαλές φουντώνει. Και μερικοί τρέξανε στις βιβλιοθήκες, κουβαλήθηκαν τόμοι ολόκληροι, ανοίχτηκαν λεξικά. Πάνω στην ώρα κι ένας ιεροψάλτης.

Γρηγόρη. Η θρησκεία τι θα συμβούλευε για τον τίτλο αυτό;

Επί γης διατρίβοντες, εν ουρανώ πολιτευόμεθα.
Νέα επίθεση η φεμινίστρια.

Όχι σε κάθε μορφής αντίδραση. Όχι σε θεοκρατικές αντιλήψεις.

Ο ιεροψάλτης δεν κρατιέται. Αντίδραση η θρησκεία, που κήρυξε «ουκ ένι άρσεν ή θήλυ»; Και της τραβάει μια κατάρα.
Κατάρα αυτός, μούντζα αυτή, μπάχαλο η όλη εικόνα. Και μέσα σ’ αυτό το γενικό όργιο αντεγκλήσεων και τσιριγμάτων, μπαίνει στη σάλα ένας συμπολίτης και δίνει το νέο χαμπέρι. Ο αντίπαλος έκανε ένσταση, τα ψηφοδέλτια ξαναμετρήθηκαν και ο Ματσαλιάς χάνει τις εκλογές.
Δημαρχέστα κύριε Φώτη μου...




Τα «αφιερώματα» σας προτείνουν:

Τα «αφιερώματα» σας προτείνουν: La Grande Famiglia στην Πετρούπολη.

"Ερώμαι την τέχνην"

"Ερώμαι την τέχνην"
το εικαστικό είναι έργο βραβευμένο του ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ ΠΑΠΑΔΑΝΤΩΝΑΚΗ

Οι εκδόσεις "Αφιερώματα"σας παρουσιάζουν το νέο τους βιβλίο!!!

Οι εκδόσεις "Αφιερώματα"σας παρουσιάζουν το νέο τους βιβλίο!!!
"ΧΑΡΙΣΤΗΡΙΟΝ ΕΙΣ ΤΟΝ ΚΑΘΗΓΗΤΗΝ ΑΝΔΡΕΑΝ ΚΑΜΠΙΖΙΩΝΗΝ του Δημήτρη Ζάχου

Για τα "Αφιερώματα"...:

«ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΑ»: περιοδικό ουσίας και με πολιτική ανάλυση της ελληνικής, κατά το δυνατόν, πραγματικότητας. Διαφέρει από όλα τα περιοδικά που κυκλοφορούν όχι μόνο γιατί είναι απόλυτα ανεξάρτητο από ιδεολογικές αγκυλώσεις, κομματικές δεσμεύσεις και οποιεσδήποτε σκοπιμότητες, αλλά και γιατί έχει όλως άλλη οπτική. Γι’ αυτό και είναι πάντα άρρηκτο συνδεδεμένο με τις τέχνες, το Στοχασμό, τις Παροιμίες, την χριστιανική Γραφή, την «θύραθεν παιδεία», δηλαδή την, εκ των πραγμάτων π α γ κ ό σ μ ι α, Ελληνική Γραμματεία...

"Αφιερώματα" - Έντυπη έκδοση

"Αφιερώματα" - Έντυπη έκδοση

Κατηγορίες

Arthina art culture


designing event> τόπος τέχνης,τοπίο πολιτισμού

http://www.afieromata.gr/2018/09/blog-post_14.html

... ένα εξαιρετικό site για τον πολιτισμό!!!

Δείτε ΕΔΩ: www.os3.gr

 
Support : Your Link | Your Link | Your Link
Copyright © 2013. afieromata.gr - All Rights Reserved
Template Created by Creating Website Published by Mas Template
Proudly powered by Blogger
-->