"Βρισκόμαστε μπροστά στο χρέος του εαυτούμας και της κληρονομιάς μας.
Γεωργοί, ποιητές, χαράκτες, ζωγράφοι, ελάτε γρήγορα πρέπει να γεμίσουμε χέρι με χέρι της αποθήκες των Λαών μας. Μαύρη θα είναι η ζωή με άδειες αποθήκες"...
(ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ)
Πέρασε ένας χρόνος που έφυγε από κοντά μας ο Μεγάλος καλλιτέχνης
Ο Δημήτρης Παπαγεωργίου που διάλεξε την Ισπανία σαν την Ιθάκη της ζωτικής περιπέτειας, εδώ κι ένα χρόνο δεν είναι πια κοντά μας.
Λόγος και εικόνα, ποίηση και χαρακτική, κείμενο και χρώμα η Ελληνική ψυχή!!! Με αυτά τα υλικά κατάφερε ο Μεγάλος Έλληνας να πετύχει μια σύνθεση τόσο ωραία και υψηλή . Κάθε μέρα και κάθε νύχτα «κυκλοφορούσε» στον κόσμο των ονείρων του ,των μύθων του και των Θεών του. Έφερνε γραμμένο στην μνήμη του , σ’ αυτήν την μνήμη , του αίματος , όλη την ομορφιά του αρχαίου κόσμου , όλη την αλήθεια του Ελληνικού Λαού. Διάλεξε «το τομάρι του ταύρου» σαν κρυφό μέρος για την σιωπή του, σαν περίγυρο κατάλληλο για την έμπνευσή . Μια χώρα μακρινή στην Μεσόγειο που του έδωσε την αναγκαία διάσταση του τόπου και χρόνου για να αναπλάσει με την γλώσσα του ποιητή όλα όσα έφερνε μέσα στην λεπτή του ψυχή. Τι να πρωτοπώ γι’ αυτόν τον μεγάλο , ευαίσθητο και ταπεινόφρονα καλλιτέχνη που με τίμησε με την φιλία του. Να γράψω για τα έργα του , τα βραβεία του, τις εκθέσεις του. Νιώθω ευτυχής που μου δόθηκε η ευκαιρία να του κάνω ένα μεγάλο αφιέρωμα στο περιοδικό μου «αφιερώματα» πριν λίγα χρόνια.
Ο Δημήτρης πίστευε ότι το σημαντικότερο και αρχαιότερο στοιχείο στην ιστορία του ανθρώπου είναι τα ίχνη που ο ίδιος ο άνθρωπος αφήνει τυπωμένα: ένα χέρι, ένα στολίδι , ένα σύμβολο. Ερωτευμένος με την ευγενική αυτή τέχνη ακολούθησε τον δρόμο προς την τελειότητα, εκεί όπου η Ελλάδα γίνεται ένα με τον Λατινικό κόσμο , όπου η σμίλη και το σκαρπέλο αντικαθιστούν τον πυρόλιθο και η εικόνα γίνεται ποίηση χωρίς χρόνο μήτε γλώσσα.
Αγαπημένε μου φίλε δεν θα σε ξεχάσω ποτέ.
Δημήτρης Ζάχος
Δες τε εδώ ένα μικρό βίντεο με την διαδρομή και τα έργα του DIMITRI:
