Στον απόηχο της χθεσινής παγκόσμιας ημέρας της γυναίκας μπαίνει και το σημερινό κείμενο του συνεργάτη μας Κώστα Μπιλίρη. Ένα κείμενο ύμνο στη γυναίκα, μόνο για σας. Απολαύστε το...
Μέρα της γυναίκας
Του Κώστα Μπιλίρη
Φίλοι και φίλες, οκτώ του Μάρτη σήμερα. Που
πάει να πει, εκτός όλων των άλλων και μέρα της γυναίκας.
Μέρα της γυναίκας και μεις σκεφτήκαμε πως
πρέπει κάτι να πούμε το ξεχωριστό. Κάτι σχετικό και αντιπροσωπευτικό. Εν πάσι
περιπτώσει, κάτι που να της ταιριάζει. Μέρα της γυναίκας βλέπετε. Τέτοια μέρα ,
τέτοια λόγια. Μέρα της γυναίκας σήμερα.
Γιορτή να πούμε. Τι κάνετε εκεί; Καλέ μη
ξεφυλλίζετε ημερολόγια . Είναι γιορτή της γυναίκας, όχι καμιάς αγίας. Γιορτή
κοσμική. Ίσως και διακοσμητική. Πάντως είναι μια γιορτή, μια μέρα επίσημη. Και
δεν μπήκε έτσι ξεκάρφωτα. Το όλον πράγμα έχει και ιστορία. Καθόσον πριν από
χρόνια σαν σήμερα, κάποιες γυναίκες….άσε που να σας τα λεω! Ιστορίες για
αγρίους. Αγρίους, είπα; Λάθος. Ιστορίες για αγριεμένες.
Μέρα της γυναίκας φίλε μου. Ευκαιρία για
προβληματισμό και ανταλλαγή απόψεων. Χθες βράδυ, καθώς το συζητούσαμε εγώ και
το έτερον ήμισυ, μαλώσαμε και μούκοψε την «καλημέρα». Η καλή μέρα φαίνεται από
την προηγούμενη.
Μέρα της γυναίκας σήμερα. Όχι ό,τι και ό,τι.
Μέρα με παγκοσμιότητα. Με πατέντα δηλαδή. Κάτι σαν εσώρουχο με ευρωπαϊκή ούγια.
Και τι ανταπόκριση από μερικούς στα μηνύματα αυτής της μέρας!
Ε ναι. Μερικοί-μερικοί θα στείλουν και λουλούδια.
Και κάποιο μπουκαλάκι με ακριβό αρωματικό περιεχόμενο. Μπορεί το άρωμα να μην
εξαλείφει τη σήψη, σκεπάζει όμως τη δυσοσμία. Οι περισσότεροι ασφαλώς, θα
θυμούνται τη μέρα, επειδή έχουν ξεχάσει τη γυναίκα. Το να θυμάσαι τη γιορτή
της, αποτελεί κοινωνική υποχρέωση. Το να ξεχνάς τη γυναίκα, έγινε ιστορική
συνήθεια.
Οκτώ του Μάρτη. Μέρα της γυναίκας. Ο μισός
πληθυσμός της γης, προφασίζεται πως γιορτάζει.
Ο άλλος μισός, κάνει πως εύχεται. Αν και δω που
τα λέμε, οι μισές γυναίκες για το αν υπάρχει τέτοια μέρα, έχουν μεσάνυχτα. Ίσως
να μην ευκαίρησαν ακόμη να το πληροφορηθούν. Ή δεν έχουν κανένα λόγο να το
συγκρατούν στη μνήμη τους.
Οκτώ του Μάρτη λοιπόν. Μέρα της γυναίκας. Αλλού
βρέχει, άλλού χιονίζει, αλλού φυσάει, αλλού έχει λιακάδα. Μην το ψάχνετε. Κατά
τη μέρα και η γυναίκα. Είναι βεβαίως γιορτή. Είναι μέρα πανηγυρική. Δε
βαριέσαι! Όλα καταντούν εφήμερα.
Μέρα της γυναίκας. Το σκέφτομαι και λεω. Βρε
οποία χαρά για κείνη! Μια μέρα κάθε χρόνο τιμούμε τη μέρα της και 365 μέρες
υποτιμούμε τη γυναίκα. Γνωστή προς τούτο και η σχετική άποψη. Στο κακό-λέει- ζήτα αιτία τη γυναίκα. Φυσικά
στη διατύπωση αυτής της άποψης, ζήτα τον άνδρα.
Στην αντίληψη μερικών ανδρών τα αρώματα και οι
γυναίκες, προϋποθέτουν κοινή μεταχείριση. Για να είναι χρήσιμα, πρέπει να
κλειστούν σε μπουκάλι.
Πολύ φυσικό, θα μου πείτε, όταν έχουν να κάνουν
με φελλούς. Η παρουσία της γυναίκας
κρίνεται απαραίτητη παντού. Ο προφήτης
Μωάμεθ κάτι ήξερε που δεν αρκέστηκε σε αγγέλους και γέμισε τον παράδεισό του
γυναίκες.
Οι άγγελοι στον παράδεισο, προσφέρουν ωραίο
θέαμα. Οι γυναίκες στον παράδεισο, δίνουν σάρκα και οστά. Μίλησα για παράδεισο
και θυμήθηκα πως υπάρχει και η λεγόμενη άλλη ζωή. Στα χωριά της ελληνικής
επαρχίας, όταν ακούγεται η νεκροκαμπάνα, ρωτούν «ποιος πέθανε» και ποτέ «ποια
πέθανε». Υποδηλώνεται έτσι η ανυπαρξία της γυναίκας, ή η αθανασία της; Σίγουρα
το δεύτερο.
Δεν είναι λίγοι και οι διανοούμενοι που έχουν
χύσει το φαρμάκι τους πάνω στη γυναίκα. Θα σας θυμίσω αυτό που καταγγέλλει ένας
επιθεωρησιογράφος και είναι κάπως ανώδυνο.
«Δεν
ξέρετε τι έπαθα, μέχρι να βρω γυναίκα.
Και
δε ζητούσα καλλονή, ούτε καμιά μπεμπέκα,
Πήρα
γυναίκα σοβαρή, κυρία μυαλωμένη,
που
είναι στο νοικοκυριό, πολύ προχωρημένη.
Και
για να καταλάβετε κάπως την προκοπή της,
Την
ώρα της Ανάστασης, μπάλωνε το βρακί της».
Τι να κάνει η καημένη; Μήπως της έδωσε λεφτά να
πάρει δεύτερο; Η κακομοιριά του έγινε παροιμιακή διαπίστωση. Την υποχρέωσε να
επαληθεύσει την παροιμία «ένα τώχ΄η Μαριορή, το μπαλώνει, το φορεί».
Μέρα της γυναίκας φίλοι μου. Μην ενοχλείσθε.
Μέρα είναι και θα περάσει.
