ΔΕ ΦΤΑΝΕΙ…
του Κώστα Μπιλίρη
Το παλιό τραγουδάκι έλεγε: μας φτάνει μόνο ένα κύμα στ’ ακρογιάλι κι ένα σπιτάκι
φτωχικό στην αμμουδιά.
Στην εποχή μας ένα σπιτάκι δε φτάνει με τίποτα. Για να είσαι σίγουρος πως θα ζεις σε σπίτι, πρέπει να έχεις τέσσερα. Το ένα κάποια στιγμή θα στο φάει
η Τράπεζα, το
δεύτερο η Εφορία και το τρίτο θα στο κάψουν οι κουκουλοφόροι. Θα κοιτάξεις να εξασφαλίσεις το τέταρτο. Αλλά και τι φτάνει
έτσι που τα κατάντησαν; Η σύνταξη; Ο μισθός;
Μήπως οι προσπάθειες; Η εργατικότητα; Η τιμιότητα; Κάποιος τυχόν προγραμματισμός;
Ας δούμε όμως και πόσα άλλα δεν είναι αρκετά από μόνα τους.
Δε
φτάνει ας πούμε να έχεις δίκιο. Πρέπει να ξέρεις και πως θα το βρεις.
Δε φτάνει να μη ζητούν φακελάκι οι γιατροί. Πρέπει να μη το δίνουν και οι άρρωστοι.
Δε φτάνει να σε θέλει η
τύχη. Πρέπει να μη θέλεις και συ την ατυχία σου.
Δε φτάνει να βρεις γομολάστιχα. Πρέπει και να μπορείς να σβήνεις. Δε φτάνει
να ξέρεις που θα βρεις το αλατοπίπερο. Πρέπει να είναι και το αλατοπίπερο στη θέση του.
Δε φτάνει να ράψεις κουμπιά. Πρέπει ν’
ανοίξεις και κουμπότρυπες. Δε φτάνει να ξεκινάς καλά. Πρέπει να ξέρεις και που σταματάνε.
Δε φτάνει να θέλεις εσύ μια
ωραία γυναίκα. Πρέπει να θέλει κι αυτή έναν άσχημο άντρα.
Δε φτάνει να ρίξεις στη χύτρα καλά υλικά. Πρέπει να ξέρεις και να τα ανακατώνεις.
Δε φτάνει να είσαι ασφαλισμένος. Πρέπει να νιώθεις και ασφαλής.
Δε φτάνει να είσαι από τζάκι. Πρέπει να διαθέτεις
και καυσόξυλα.
Δε φτάνει να πίνεις το νερό που σου αρέσει. Πρέπει
και να μπορείς
να ξεδιψάς. Κυρίως να μπορείς
να το προμηθεύεσαι.
Δε φτάνει ν’ απέχεις από κακές τροφές. Πρέπει να ξέρεις τι είναι και οι καλές που καταναλώνεις.
Κακό πράγμα η εμπάθεια. Όμως δε φτάνει να ξεχνάς εσύ. Πρέπει να μη θυμάται κι ο άλλος.
Δε φτάνει να είσαι καλός χριστιανός. Πρέπει και να μπορείς να το αποδείξεις.
Δε φτάνει να μάθεις εσύ τριλικανέζικα. Πρέπει να βρεις και κάποιον να τα μιλήσεις.
Δε φτάνει να μασάς σίδερα. Θα χρειαστεί και να τα χωνέψεις.
Δε φτάνει να σου αρέσει να βλέπεις μια τραγουδίστρια. Πρέπει να μπορείς και να την ακούς.
Δε φτάνει να είσαι υπήκοος.
Σε θέλουν να είσαι και υπάκουος. Δε φτάνει μόνο να είσαι κάτι. Πρέπει και να το νιώθεις.
Δε φτάνει να θέλεις εσύ να ζήσεις
αξιοπρεπώς. Πρέπει να σου το επιτρέπει και η Τρόικα.
Δε φτάνει να ζήσει η Ελλάδα. Επιβάλλεται να επιβιώσουν
και οι Έλληνες.
Δε φτάνει να δεις το στόχο. Πρέπει νάχεις και βέλη στη φαρέτρα σου. Δε φτάνει να προμηθευτείς αλεύρι. Πρέπει να ξέρεις και πως ζυμώνουν.
Δε φτάνει ν’ αγοράσεις
εφημερίδα. Πρέπει
να ξέρεις και τι θ’ απορρίψεις από όσα διάβασες. Φλούδια υπάρχουν
παντού.
Δε φτάνει να μπορείς να μιλάς. Πρέπει και να μπορούν
να σ’ ακούνε. Δε φτάνει να μπορείς να τρέχεις. Πρέπει να σου το επιτρέπει και ο δρόμος.
Δε φτάνει να βάλεις κάποιον στη θέση του. Χρειάζεται
να μη χάσεις και συ τη δική σου.
Δε φτάνει μόνο νάχεις αυτιά. Πρέπει και ν’ ακούνε.
Δε φτάνει μόνο να είσαι εφοδιασμένος με γυαλιά.
Πρέπει να διαθέτεις και μάτια.
Δε φτάνει νάχεις εκατό χέρια. Πρέπει να διαθέτεις
και μερικά δάχτυλα. Δε φτάνει να στηρίζεσαι
στα πόδια σου. Πρέπει και τα πόδια σου να στηρίζονται κάπου.
Όμως η λαϊκή αντίληψη δημιουργεί και μια άλλη διάσταση.
Για την επάρκεια
ενός πράγματος απαιτείται σύνεση,
νοικοκυροσύνη, ευθύνη και αίσθηση της πραγματικότητας. Γι’ αυτό και λέμε: Διπλό δε φτάνει, μονό φτάνει και περισσεύει.
Βρε κοίτα από που αρχίσαμε και που το φτάσαμε!
