«Ημείς εν εσμέν...»
Κων/νου Ηλ. Μήτσιου
Με αυτά τα λόγια οι Τρείς Ιεράρχες (εμείς είμαστε
ένα) έθεσαν τέρμα στη διένεξη των φανατικών θαυμαστών τους και έκτοτε η
Εκκλησία καθιέρωσε κοινή ημέρα εορτής. Προηγήθηκαν ανάλογες διαιρέσεις ανάμεσα
στους χριστιανούς της Κορίνθου, οι οποίες ανάγκασαν τον Παύλο να τους
επισημάνει ότι πρέπει να έχουν ενότητα στην ομολογία της πίστεως – «το αυτό
λέγητε πάντες» - γιατί η υπεροψία και ο φανατισμός «καταρτίζουν τη φιλόνεικη
γνώμη».
Αλλά και πιο μπροστά ακούμε το Χριστό στην
Αρχιερατική του προσευχή να ζητά από το Θεό Πατέρα Του για τους Αποστόλους και
τους χριστιανούς διά μέσου των αιώνων: «Πάτερ Άγιε, τήρησον αυτούς εν τω
ονόματί μου... ίνα ώσιν εν, καθώς ημείς εν εσμέν».
Να μη λησμονούμε εξάλλου και τη Θουκυδίδεια
προειδοποίηση: «Τα γιγνόμενα και αεί εσόμενα, έως αν η αυτή φύσις ανθρώπων η»
(αυτά γίνονται και θα γίνονται πάντα, όσο δεν αλλάζει η ανθρώπινη φύση).
Επομένως, αν αυτή είναι η φύση των ανθρώπων, η μνήμη και η εμπειρία μπορούν,
ίσως, να χαλιναγωγήσουν τις ακρότητές της.
Στη ζωή της Εκκλησίας καμία χρονική στιγμή δεν
ανήκει στο παρελθόν, αλλά αποτελεί βηματισμό προς το ένα και μοναδικό τέρμα.
Συνεπώς η ματιά στο παρελθόν, στη ζωή εν προκειμένω, στις ιδέες και στις
έγνοιες των Τριών Ιεραρχών, σημαίνει κριτική ματιά στο παρόν και στην όδευσή
μας.
Πόσο κοντά είμαστε στο πνεύμα των Τριών Ιεραρχών
όταν ανάγουμε σε μείζον κριτήριο την εθνική καταγωγή και όχι την ίδια τη μετοχή
στο σώμα της Εκκλησίας και στο δισκοπότηρό της; Δεν αντιληφθήκαμε ότι στην
επελαύνουσα παγκοσμιοποίηση δεν απαντούμε με την αυτοσυρρίκνωση αλλά με την
οικουμενικότητα της παράδοσής μας;
Πότε θα νιώσουμε οι Νεοέλληνες το πλήθος των
υποσιτιζομένων (σωματικά και πνευματικά) συνανθρώπων μας; Πότε θα
εγκαταλείψουμε «πάσαν την αδάπανον ευλάβειαν»; Ως πότε θα συντηρούμε πλήθος
Βατικανών στην εκκλησιαστική ζωή ενώ η Ορθοδοξία μας καυχιέται ότι δεν είναι
Βατικανό;
Σε εποχή που κέντρο του σπιτιού μας έγινε η
τηλεόραση και έπαυσε να είναι το εικονοστάσι, απ’ όπου το βράδυ περνούσε όλη η
οικογένεια, μπορούμε να λέμε «ημείς εν εσμέν»; Στη σημερινή οικονομική κρίση,
στις παντοειδείς κρίσεις που μαστίζουν την πατρίδα μας, γιατί δεν ομονοούμε; Δε
συνειδητοποιήσαμε τους κινδύνους, την ολοσχερή καταστροφή, τον αφανισμό μας;
Μπορούν να ευτυχούν τα άτομα, όταν το σύνολο δυστυχεί;
kostasmitsios@yahoo.gr
