Έχουμε οικονομικό πόλεμο
Κων/νου Ηλ. Μήτσιου
Στης μάχης τον καπνό και την αντάρα, οι πολεμιστές
πρέπει να «διακρίνονται», να αγωνίζονται και όχι να αυτομολούν, να ενώνονται
και όχι να διαιρoύνται, να μάχονται και όχι να ορρωδούν, να ομονοούν και όχι να
διχογνωμούν. Με τέτοιες σκέψεις και αποφάσεις ρίχνονται στη μάχη και κερδίζουν.
Έχουμε, δυστυχώς, πόλεμο, οικονομικό πόλεμο. Τον πόλεμο διά των όπλων
διαδέχθηκε ο αμείλικτος οικονομικός πόλεμος, με απείρως περισσότερα θύματα και
μέτωπα.
Σήμερα, στους νεοέλληνες δεν πρυτανεύει η πατρίδα,
δεν κυριαρχεί στις σκέψεις τους η Ελλάδα, δεν οδηγεί τις αποφάσεις τους ο
Χριστός, αλλά ο χρυσός, η απληστία, το συμφέρον, η διαφθορά. Και ενώ στα πεδία
των μαχών η ιστορία μας γέμει ηρωικών πράξεων, στον οικονομικό σύγχρονο πόλεμο
ηττηθήκαμε με παλαιά δικά μας όπλα, τα οποία μας υποδείκνυε ο Πυθαγόρας:
«Εισιέναι εις τας πόλεις πρώτον τρυφήν (καλοπέραση), έπειτα κόρον (κορεσμό),
είτα ύβριν (διαφθορά), μετά δε ταύτα όλεθρον».
Κάποιες αόρατες δυνάμεις και ιδέες οδηγούν τη
μοίρα αυτού του τόπου, κάποιοι νεκροί νοιάζονται και φωνάζουν ότι είναι πολλά
αυτά που μας ενώνουν και λιγότερα εκείνα που μας χωρίζουν. Και πράγματι,
μελετώντας την ιστορία μας, παρατηρούμε ότι η ομόνοια, η ενότητα, η ομοψυχία
αποτελούν στο πέρασμα των αιώνων τους κυριότερους παράγοντες επιτυχίας και
ευτυχούς έκβασης των ιστορικών γεγονότων, που έκριναν την τύχη της πατρίδας.
Μας το φωνάζουν οι νεκροί μας από τα βάθη των χρόνων με το στόμα του Αντισθένη:
«Ομονοούντων αδελφών συμβίωσις παντός τείχους ισχυροτέρα».
Περισσότερο και από τη φτώχεια κινδυνεύουμε από
την απαξίωση των κανόνων συμβίωσης. Εάν υπάρχουμε και ευδαιμονούμε χωρίς να
συνυπάρχουμε, αντλώντας ικανοποίηση από την εκδικητική μετριότητα (πόσο απέχει
από τη νοσηρότητα;), τα αναχώματα θα ισοπεδωθούν και ο παραλογισμός θα είναι η
νέα κατασκευασμένη πραγματικότητα.
Στον οικονομικό πόλεμο αιτία, παγίδα και αφορμή
είναι το χρήμα, ο χρυσός, που μας απομακρύνει, μας κάνει σκληρούς και
αδυσώπητους εχθρούς. Ο χρυσός κατέκτησε την καρδιά του σύγχρονου ανθρώπου και
τον απομάκρυνε από το Χριστό και το συνάνθρωπο. Στον οργανισμό του σύγχρονου
ανθρώπου ο πιο πολύτιμος αδένας συμβαίνει να είναι το... πορτοφόλι. Αλλά η
ένσταση από τον Σαίξπηρ προβάλλει αδυσώπητη: «Όταν το πορτοφόλι φουσκώνει, η
συνείδηση μαζώνει». Η κυριαρχία του χρήματος επάνω μας μεταβλήθηκε σε αληθινή
καθολική αρρώστια, έφερε πολέμους και αναστάτωση, αβεβαιότητα και υποδούλωση.
kostasmitsios@yahoo.gr