Του λόγου το αληθές
του Κώστα Μπιλίρη
Η σοφία είναι προίκα του μυαλού.Είναι εργαλείο
αυτογνωσίας. Κι όταν εκφράζεται γίνεται ένδυμα αρετής. Όταν η αρετή ντυθεί με
σοφία αποδεικνύεται ανθρωπιά.
Σοφός είναι αυτός που ξέρει ότι δεν είναι και
το παραδέχεται.. Σοφότερος είναι όποιος ξέρει και γιατί δεν είναι. Σοφότατος,
αυτός που όταν τον αποκαλούν σοφό, δεν κάθεται να το διαψεύσει.
*Επανεκδίδεται η σειρά των Ελλήνων Κλασσικών. Η
επανάληψη μήτηρ σπουδών λέγαμε. Η επανέκδοση μήτηρ προσπαθειών και ονείρων.
Όταν εκδίδεται μια γυναίκα, υπάρχει πίσω της
ένας προαγωγός. Όταν εκδίδεται ένα βιβλίο, υπάρχει μπροστά του ένας δημιουργός.
Αυτά για να τα λέμε ευθέως. Ο ευθύς είναι σπαθί. Το σπαθί είναι ευθύ. Το στόμα τού πολυλογά
είναι πολυβόλο. Όλοι θαυμάζουν το σπαθί αλλα χρησιμοποιούν το πολυβόλο.
*Η μοναξιά δεν είναι πάντα απομόνωση και καταδίκη.
Μπορεί να είναι και μορφή ελευθερίας. Σκέψου πόσα πράγματα αδυνατείς να κάνεις
, από την παρουσία των άλλων;
*Αιφνιδιασμοί.
-Τι είναι αυτό το κεφάλι;
-Είναι η κάρα του Αγίου Δικαιονύμου.
-Του Αγίου Δικαιονύμου η κάρα! Α το φουκαρά!
Ο άνθρωπος είναι όχι όσο φαίνεται, ούτε όσο
προβάλλεται. Είναι ό,τι μπορεί να κάνει. Οι πράξεις μας φανερώνουν και δικαιώνουν το
μέγεθος των δυνατοτήτων μας.
Πάντως ο άνθρωπος είναι και αυτό που θ΄αποφύγει να κάνει. Και
θα συμπληρώσω με κάτι σχετικό. Κακό και άδικο να είσαι κάποιος και να μην σε
ξέρουν. Χειρότερο όμως να σε ξέρουν και θεληματικά να σε αγνοούν.
*Κριτική και διαβάθμιση. Και θα σας πω αμέσως
τι εννοώ.
Όταν όλοι σε κατηγορούν και κανείς δεν παίρνει
το μέρος σου, σημαίνει πως έχεις κάνει καλά τη δουλειά σου. Έχεις πράξει το
καθήκον σου. Εκτός κι αν ο χαρακτήρας σου είναι πικρόξινος.
*Κάποτε θα χάσεις, αλλά να μην τα χάσεις.
Μερικές φορές η χασούρα γίνεται λίπασμα για κέρδος. Σημασία έχει τι χάνεις
κερδίζοντας και τι κερδίζεις χάνοντας.
Για κάθε περίπτωση, υπάρχουν τρεις αλήθειες.
Αυτή που προσπαθει ν΄αποδείξει η εκάστοτε Κυβέρνηση. Παίρνει μάλιστα και όρκο.
Αυτή που ισχυρίζεται η αντιπολίτευση. Και αυτή που αποδεικνύει η
πραγματικότητα. Η πρώτη αλήθεια, σπανίως είναι αληθινή.
*Θέατρα, θεατράκια, θεατρικοί χώροι, παράγκες,
πρώην σταθμευτήρια τροχοφόρων! Εκατόν εξήντα σχετικές αίθουσες λειτουργούν, ή
προσπαθούν να λειτουργήσουν στην πρωτεύουσα.
Τι μεσολάβησε και πήξαμε σε ηθοποιούς,
συγγραφείς και σκηνοθέτες; Γίναμε όλοι ταλαντούχοι της υποκριτικής τέχνης;
-Όχι. Αποδειχθήκαμε ατάλαντοι θεατές.
*Έντονη η παρουσία των αναρχικών στη ζωή μας.
Δεν ολοκληρώνεται δελτίο ειδήσεων, χωρίς εικόνες συγκρούσεων και καταστροφικού
μεγαλείου.
Πασίγνωστος και ο Ρουβίκωνας. Τα Ελληνόπουλα
πιο πολύ ξέρουν αυτόν , παρά τον Άγιο Βασίλειο. Ο Ρουβίκωνας ισχυρίζεται πως
δεν εγκρίνει την ένοπλη βία. Καλλιεργεί μόνο την άοπλη καταστροφή.
Και δώστου μπογιές και δώστου χρώματα! Μα τι
διάβολο! Πρώην μπογιατζήδες ήταν; Γιατί δεν πετάνε και μερικά πορτοκαλάκια να
γλυκάνουμε το στοματάκι μας;
*Είναι οδυνηρό να μη σ΄αφήνουν να μιλήσεις.
Οδυνηρότερο να μην σου επιτρέπουτν να σκεφτείς. Και ακόμη πιο οδυνηρό να θέλουν
να μιλήσουν αυτοί για σένα. Και συ απλώς να συμφωνείς.
