Η ευθύνη μας στην πορεία των νέων
προς την ωριμότητα
Κων/νου Ηλ. Μήτσιου
Η πορεία των νέων μας προς την ωριμότητα είναι
δύσκολη και ευόλισθος (ασταθής). Δεν είναι μια πορεία σταθερή και συνεχής, αλλά
μια πορεία άλλοτε προχωρητική και άλλοτε επιστροφική. Πορευόμενοι οι νέοι μας
προς τα εμπρός, οδηγούνται στο άγνωστο και διακατέχονται από φόβο και αγωνία.
Η πορεία των νέων προς την ωριμότητα είναι ακόμη
σταδιακή. Αυτό σημαίνει ότι περνάμε με συνεχή μικρά άλματα από στάδια, στη
διάρκεια των οποίων ξεριζώνουν συνέχεια τον εαυτό τους από το γνωστό και
κατεστημένο, που είναι η εξάρτηση, για να προχωρήσουν προς το άγνωστο και
ακατάκτητο, που είναι η αυθυπαρξία.
Στη διάρκεια της σταδιακής ανάπτυξης, κάτω από την
επίδραση της φύσης, του πολιτισμού, της θέλησης της αναδυόμενης προσωπικότητας,
πραγματοποιούνται προοδευτικές μεταβολές στο σώμα, στο πνεύμα και στην ψυχή,
που έχουν σαν αποτέλεσμα ολόκληρος ο ψυχοσωματικός οργανισμός του νέου να
μεταδομείται και να παρουσιάζεται από στάδιο σε στάδιο περισσότερο ενιαίος και
καλύτερα οργανωμένος.
Στην πορεία αυτή των νέων μας προς την ωριμότητα,
καταλυτικό ρόλο παίζουν οι διάφορες συνθήκες που άλλοτε εμποδίζουν και άλλοτε
διευκολύνουν. Ως παράγοντες αγωγής έχουμε επομένως ευθύνη και υποχρέωση να
περιορίσουμε τις εμποδίζουσες συνθήκες ανάπτυξης των νέων και να
πολλαπλασιάσουμε τις διευκολύνουσες.
Οι σημερινοί νέοι, δεχόμενοι τις επιδράσεις μιας
κοινωνίας που διακρίνεται για τον αυτοματισμό της εργασίας, τον πολλαπλασιασμό
των μέσων εποικοινωνίας, τη μεταβολή του εργατικού δυναμικού, την κρίση του
πολιτισμού, την ενίσχυση του πνεύματος της ήσσονος προσπάθειας και του
συγκεντρωτισμού, την υποβάθμιση των αξιών και τον πολλαπλασιασμό των κινδύνων
μαζικής καταστροφής, διαμορφώνουν τη δική τους φυσιογνωμία, της οποίας κύρια
χαρακτηριστικά είναι η διαμαρτυρία και η επαναστατικότητα.
Έχουμε ευθύνη, όταν δε δημιουργούμε μαζί τους
ατμόσφαιρα αποδοχής, εμπιστοσύνης και αγάπης, όταν δε δημιουργούμε κέντρα
οικογενειακού προσανατολισμού, όταν επιτρέπουμε να πεθαίνουν από την πείνα, την
εκμετάλλευση και τα ναρκωτικά, να δηλητηριάζονται από τη ρύπανση και τη
ραδιενέργεια, όταν τους στερούμε τους ελεύθερους χώρους για παιχνίδι, όταν δεν
τους γαλουχούμε με τις αιώνιες αξίες και τα υψηλά ιδανικά. Έχουμε μεγάλη ευθύνη
και για πολλά ακόμα. Και αν δε συνειδητοποιήσουμε την ευθύνη μας, οι νέοι μας
ως αυριανοί ενήλικες θα μας θυμούνται, αλλά δε θα μας τιμούν.
kostasmitsios@yahoo.gr
