Home » » ΔΙΣΚΟΣ ΤΟΥ ΜΗΝΑ: ΓΕΝΙΚΑ…ΒΛΑΣΗΣ ΜΠΟΝΑΤΣΟΣ

ΔΙΣΚΟΣ ΤΟΥ ΜΗΝΑ: ΓΕΝΙΚΑ…ΒΛΑΣΗΣ ΜΠΟΝΑΤΣΟΣ



ΔΙΣΚΟΣ ΤΟΥ ΜΗΝΑ: ΓΕΝΙΚΑ…
ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ: ΒΛΑΣΣΗΣ ΜΠΟΝΑΤΣΟΣ
ΧΡΟΝΙΑ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 1981
ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2018

«Η ΖΩΗ είναι μια ΤΡΥΠΑ… και έχουμε ΟΛΟΙ πέσει ΜΕΣΑ… Κράτησε το αυτό που είπα…Ο ντουνιάς δεν έχει μπέσα…»

Γράφει ο Σταμάτης Γαλάνης

ΦΛΕΒΑΡΗΣ 2018. Ένας επικίνδυνος μήνας για τους εν γένει ρομαντικούς. Ένας ευχάριστος για τους σκοτεινούς ρεαλιστές. Συνεχίζω την παρουσίαση του νέου μας δίσκου για αυτόν τον μήνα, επιμένοντας ελληνικά! Η χρονιά ξεκίνησε άγρια. Τα ΝΕΑ ΜΕΤΡΑ κύριοι είναι όλα εδώ! Κατασπάραξαν για ακόμα μια φορά τα εισοδήματα μας. Μια από τα ίδια, η κίνηση στους δρόμους δεν λέει να πάψει. Όλοι τρέχουν για την σωτηρία τους! Για την ψυχική τάχα, ευημερία τους! Για λίγη ζωή ακόμα. Να βγεί ο μήνας, τα τέλη, οι ανάγκες και που και που κανένα μπουζουξίδικο, κανένα γηπεδάκι, κανένα θεατρικό, κανένα σινεμά. Μπας και πάρουμε λίγη ντόπα, να αντέξουμε την κάθε εξωφρενική εβδομάδα που ακολουθεί. Όλα ΤΡΕΧΟΥΝ φίλε μου. Οι μέρες, τα λεπτά και οι ώρες. Τρέχουν απάνω στην λεωφόρο των ονείρων μας. Τρέχουν απάνω στις αντικρουόμενες αντιλήψεις μας. Τρέχουν απάνω στα πιστεύω και τα πάθη μας. Τρέχουν λες και δεν θα προλάβουν. «Πώς να πεις Παράδεισο την Γη;» αναρωτιέται ο Βλάσσης, όπως και εγώ αναρωτιέμαι, ακούγοντας αυτόν τον υπέροχο δίσκο, τι άραγε άλλαξε από το 1981, όπου και κυκλοφόρησε. Η απάντηση είναι απλή, όπως είπε και ο πρόσφατα «φευγάτος» Τζίμης Πανούσης. «30 χρόνια τώρα, και δεν έχει αλλάξει ΤΙΠΟΤΑ!» Όλα είναι τα ίδια. Και όλα ΤΡΕΧΟΥΝ, αλήθεια.

Ο Βλάσσης Μπονάτσος είναι κατά εμέ, ένας από τους μεγαλύτερους καλλιτέχνες που έβγαλε αυτή η χώρα, στην σύγχρονη μεταπολεμική ιστορία της. Για διαφορετικούς όμως λόγους από αυτούς που κάποιος ίσως φαντάζεται. Το καλλιτεχνικό του έργο, κάθε άλλο από τεράστιο το λες. Οι δίσκοι του, είναι μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού. Τα τραγούδια που τον θυμάται κανείς είναι επίσης λίγα. Στα θεατρικά έργα που συμμετείχε, κυρίως χανόταν στο παρασκήνιο και εξωστρακιζόταν από την τεράστια προσωπικότητα της Αλίκης. 
Η συμμετοχή του, στο ίσως πιο αυθεντικό σεναριακά σήριαλ της τότε (αλλά και σήμερα) νέο-ελληνικής πραγματικότητας «ΟΙ ΑΠΑΡΑΔΕΧΤΟΙ» ήταν ισχυρή, αλλά ισάξια ισσοροπημένη μεταξύ των άλλων τριών ταλαντούχων πρωταγωνιστών. Οι «ΚΟΝΤΡΕΣ», οι φάρσες και τα λοιπά Live show που επέλεξε να παρουσιάζει ήταν ίσως ότι χειρότερο θα μπορούσε να κάνει πλησιάζοντας τα τελευταία χρόνια της ζωής του. Τι είναι λοιπόν αυτό που τον έκανε τόσο μοναδικό, και απαραίτητο στις μέρες μας; Γιατί πρέπει κανείς να ανατρέξει σε αυτόν; Μα φυσικά, για ένα και κυρίως μοναδικό πράγμα. Η προσωπικότητα του ήταν, και πάντα θα την θυμόμαστε, ως απόλυτα ΑΥΘΕΝΤΙΚΗ! Ένας άνθρωπος που δεν φοβήθηκε ποτέ να πει αυτό που είχε μέσα του. Ένας άνθρωπος εγκρηκτικός, ευαίσθητος, ανήσυχος, ελεύθερος στο μέτρο που κάθε άνθρωπος μπορεί, χωρίς μακιγιάζ και σεξιστικά ταμπού, χωρίς κοινωνικές και νεοταξικές σοφιστικές νόρμες. Ήταν ο άνθρωπος που θα ήθελαν πολλοί να είναι. Ή τουλάχιστον, να γίνουν. Και τι και να δεν ήταν πάντα στο προσκήνιο; Τι που δεν έκανε την «μεγάλη παράσταση», ή τον «μεγάλο δίσκο». Σημασία έχει, που ο Βλάσσης ήταν ΕΚΕΙ! Σε καθετί σημαντικό, σε καθετί αυθεντικό και ασυμβίβαστο!


Η πραγματική του όμως αξία είναι σε αυτά που είπε. Βρίσκεται στα τραγούδια του, στους στίχους που με ιδιαίτερα λυρική επιμονή και μουσικότητα ερμήνευσε. Ποιος να ξεχάσει τον «ΓΑΡΥΦΑΛΟ» από τους Πελόμα Μποκιού; Ποιος να μην θυμάται το «ΧΕΙΡΟΚΡΟΤΗΜΑ»; Μια διασκευή, αλλά και ωστόσο μια ιδιαίτερα γλυκοπύρινη ερμημεία του. Στο δίσκο «ΓΕΝΙΚΑ…», νομίζω ότι ο Βλάσσης άγγιξε τα καλύτερα του. Πολλοί δεν γνωρίζουν τα τραγούδια του. Ναι, είχαν ιδιαιτερότητες. Ήταν πολύ ROCK για την εποχή τους. Ο κόσμος, στην απαρχή των 1980s δεν ήθέλε άλλη σκέψη. Ήθελε ελευθερία να αναπνεύσει και χρήμα να κάψει. Σοσιαλισμό ala mode και απολαύσεις. Περμανάντ, Άντζελα, Λε-Πα, σπασμένα πιάτα, και δισυπόστατες ονειρώξεις στα νυχτερινά κέντρα! Το Rock άνηκε σε ένα άλλο περιθωριακό καθεστώς. Αυτό, της ετεροχρονισμένης σκόνης και της απόρριψης. Το ίδιο και τα τραγούδια του Βλάσση, εκείνη την εποχή. Εκείνος ωστόσο πιστός. Όπου πήγαινε το ρεύμα, εκείνος θα πήγαινε ανάποδα.

Αρχές των 1980s λοιπόν, σε μια Ελλάδα φρέσκια να ορέγεται αμαρτίες! Κοντεύουμε τα τέλη των 2020s, 40 χρόνια μετά, και η ίδια Ελλάδα, πληρώνει εκείνες τις αμαρτίες. Και φυσικά, ετοιμάζεται ξέφρενα για τις επόμενες. Οι ηγέτες μας είναι οι ίδιοι. Από γενιά σε γενιά. Μόνο οι ταμπέλες και οι καρέκλες τους αλλάζουν. Το Κυπριακό και το Μακεδονικό, αν όχι στην ίδια, ενδεχομένως σε χειρότερη κατάσταση. Οι συστάσεις των κομμάτων, και όσα αυτά φυσικά ιδεολογικά υποστηρίζουν. Αν ζούσε ο Μαρξ, είμαι σίγουρος θα αυτοκτονούσε αν έβλεπε τι σημαίνει η Αριστερά στην σύγχρονη Ελλάδα. Αλλά και από την άλλη, εμείς σε αυτή την χώρα, τα κάνουμε όλα όπως γουστάρουμε! Σωστά; Βαφτίζουμε το ψάρι-κρέας, και η Αριστερά συνουσιάζεται ολόχαρα με την αλαφροίσκιωτη Δεξιά! Εγώ ακούω τον Βλάσση να περιγράφει την ζωή μας, στο «ΒΙΑΣΟΥ», μέσα σε ένα τετράστιχο! «Οι μηχανές βωβούν τριγύρω και μας πνίγουν, μας κυνηγάει από παντού ο χρόνος, και αν σε αγαπώ δεν προλαβαίνω να στο πω… ΠΑΜΕ να ΦΥΓΟΥΜΕ…!» ΒΡΟΟΟΟΥΜ οι μηχανές, και τέρμα τα γκάζια! Στην Συγγρού, την Εθνική, την Κιφησίας. Όπως πάντα, όλοι «χώνονται», όλοι βιάζονται. Και ο Βλάσσης απορεί.



Στο μυαλό του όμως δεν υπάρχει τέλμα. Διασκεδάζει την καθημερινότητα. Όσο γρήγορη και να είναι αυτή. Στο «Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΤΡΥΠΑ» πιάνει τον παλμό της νεολαίας, φλερτάρει με τα μυστικά της. Αμφισβητεί και επανέρχεται. «Η ζωή είναι μια τρύπα… και έχουμε όλοι πέσει μέσα…» Το μουσικό του παλμογράφημα φτάνει στο ζενίθ του. Απλό καθαρόαιμο ελληνικό Rock n Roll. Και μια φωνητική επίδοση από τις λίγες στην καριέρα του. Λίγο παρακάτω, αφού βγεί από την τρύπα, προσφέρει στους ακροατές του κάτι όμορφο και τόσο αναγκαίο. Τον έρωτα προς όλες τις κατευθύνσεις. Χωρίς προσχήματα και υπεκφυγές. ΤΩΡΑ ή ΠΟΤΕ, ένα πράγμα. «Πάμε λοιπόν και μη μου πεις πως έχεις βρει αγάπη τάχα, ΑΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΙΛΙΚΡΙΝΗΣ, και ας κάνουμε έρωτα μονάχα…» Απλά λόγια και απέριττα, πραγματικά. Και κάθε άλλο φυσικά, από φθηνά. Το «σε αγαπώ» έχει άλλωστε στις μέρες μας, όχι απλά ξεθωριάσει, αλλά και πλήρως ξεφτίσει. Η μην πω, μια έννοια που στοργικά έχουμε όλοι ξεφτιλίσει! Ας είμαστε λοιπόν ειλικρινής, παραπέμπω. Δεν υπάρχει λόγος για άλλη πίεση, άλλη στεναχώρια και δεύτερη σκέψη. Αρκετά από αυτά έχουμε, μέσα στον αλλεπάλληλο θόρυβο της ζωής. Βήμα στο βήμα, θα φτάσουμε με λίγη τύχη και υπομονή μέσα στην αγκαλιά του άλλου, με λίγο χαμόγελο, λίγο θράσος, λίγη μουσική. Και όποιος υποστηρίξει ότι δεν έχει χρόνο, τότε του λέω να φτιάξει χρόνο. Αλλιώς να ετοιμαστεί για τις συνέπειες του «Τι θα γινόταν άμα..» και «Αν θα το είχα κάνει..». Καλύτερα να σκέφτεσαι την λύση και όχι το πρόβλημα. Ο Βλάσσης πιο κάτω αναρωτιέται «Τι προβλήματα είναι αυτά; Προσελευθερώσε σου! Τι τα θέλεις όλα αυτά τα βαρετά που έχεις στο μυαλό σου;» Κάνε το απλό, και «ΒΓΑΛΕ ΤΟ ΜΑΓΙΩ ΣΟΥ» !! Μια όαση δροσιάς μέσα στην ζούγκλα των λεωφόρων. Μέσα στα χιλιάδες τηλέφωνα που όλοι κάτι ζητούν. Και όλοι πάντα τάχα, κάτι πίσω δίνουν. Λίγη κουβέντα, ενδιαφέρον, λίγη επίγεια κατανόηση. Αλλά στο βάθος του μυαλού και της καρδιάς τους αποσκοπεί ολάκερο το εγωκεντρικό ενδιαφέρον τους. Την σιγουριά, το εύκολο κέρδος, σε ένα αντίτιμο μιας μισής «καλημέρας». Την αθάνατη νέο-ελληνική «καβάτζα»! Και αντί να κλείσουν την πόρτα στον φόβο, αφήνουν την πόρτα του ορθάνοιχτη. Στην «ΕΠΙΤΥΧΙΑ» μιλάει κομψά για τον δικό μας «Ελληνικό-αμερικάνικο» όνειρο. Μοντέρνο ή πάλιο. Η γρήγορη επιτυχία, το εύκολο και ακάματο χρήμα! Το πιάνεις και του δίνεις να καταλάβει. Σε κάνει να αισθάνεσαι ανόητος αν εργάζεσαι πάνω από 12 ώρες καθημερινά! Αλλά και από την άλλη, πάνω σε αυτό χτίστηκαν και καλλιεργήθηκαν γενιές και γενιές. Ένα ακόμα απομηνάρι κουλτούρας από τα 1980s! Και ένας ακόμα λόγος να ανατρέξεις σε αυτό το νόστιμο μουσικό παρελθόν.


Ο δίσκος βρίσκεται σχεδόν στο τέλος του. Υπάρχει μια όμορφη γλυκανάλατη μπαλλάντα ακόμα να ακουστεί, το «ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ». Δεν με αγγίζει τόσο όπως τα υπόλοιπα. Με αγγίζει όμως η φωνή του Βλάσση. Απλή, μελωδική, ειλικρινής. Με λίγο ευαίσθητο γρέζι, αλλά πολύ συναίσθημα. Η κιθάρες και η μουσική δεν την φτάνουν. Όπως πολλοί σημερινοί καλλιτέχνες δεν φτάνουν (ούτε για αστείο) τον Βλάσση. Τα λόγια του, το χαμόγελο του, τα γεμάτα πονηριά μάτια του. Το σκέρτσο και το χιούμορ του. Ο Έλληνας της διπλανής πόρτας. Αυτός που θέλει να είναι εκεί, να συμμετέχει. Να το ζει ελληνικά. Σε μια χώρα όπου ο χρόνος δεν περνάει, και τίποτα σε αυτόν δεν αλλάζει. Ο Φλεβάρης μόλις μπήκε μονάχα για να βιαστεί και αυτός να φύγει. Ας πατήσουμε φρένο. Δεν υπάρχει λόγος για βιασύνη. Λόγος υπάρχει να κρατήσουμε λίγο από αυτά που αξίζουν, και μας κάνουν να περνάμε όμορφα. Να κρατήσουμε ένα μήνυμα που μας ξάφνιασε. Να κρατήσουμε ένα χαμόγελο που μας σαγήνευσε. Να αγγίξουμε ένα κορμί και μια στιγμή, που τόσο έχουμε ανάγκη. Και μην σκεφτόμαστε διαρκώς τα «δύσκολα». Μην σκεφτόμαστε διαρκώς, γενικά. Όλα είναι εύκολα. Όλα είναι το ίδιο απατηλά, όσο και αληθινά.

ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ ΧΩΡΙΣ ΒΙΑΣΥΝΕΣ!
ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΓΑΛΑΝΗΣ – ΦΛΕΒΑΡΗΣ 2018




Τα «αφιερώματα» σας προτείνουν:

Τα «αφιερώματα» σας προτείνουν: La Grande Famiglia στην Πετρούπολη.

"Ερώμαι την τέχνην"

"Ερώμαι την τέχνην"
το εικαστικό είναι έργο βραβευμένο του ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ ΠΑΠΑΔΑΝΤΩΝΑΚΗ

Οι εκδόσεις "Αφιερώματα"σας παρουσιάζουν το νέο τους βιβλίο!!!

Οι εκδόσεις "Αφιερώματα"σας παρουσιάζουν το νέο τους βιβλίο!!!
"ΧΑΡΙΣΤΗΡΙΟΝ ΕΙΣ ΤΟΝ ΚΑΘΗΓΗΤΗΝ ΑΝΔΡΕΑΝ ΚΑΜΠΙΖΙΩΝΗΝ του Δημήτρη Ζάχου

Για τα "Αφιερώματα"...:

«ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΑ»: περιοδικό ουσίας και με πολιτική ανάλυση της ελληνικής, κατά το δυνατόν, πραγματικότητας. Διαφέρει από όλα τα περιοδικά που κυκλοφορούν όχι μόνο γιατί είναι απόλυτα ανεξάρτητο από ιδεολογικές αγκυλώσεις, κομματικές δεσμεύσεις και οποιεσδήποτε σκοπιμότητες, αλλά και γιατί έχει όλως άλλη οπτική. Γι’ αυτό και είναι πάντα άρρηκτο συνδεδεμένο με τις τέχνες, το Στοχασμό, τις Παροιμίες, την χριστιανική Γραφή, την «θύραθεν παιδεία», δηλαδή την, εκ των πραγμάτων π α γ κ ό σ μ ι α, Ελληνική Γραμματεία...

"Αφιερώματα" - Έντυπη έκδοση

"Αφιερώματα" - Έντυπη έκδοση

Κατηγορίες

Arthina art culture


designing event> τόπος τέχνης,τοπίο πολιτισμού

http://www.afieromata.gr/2018/09/blog-post_14.html

... ένα εξαιρετικό site για τον πολιτισμό!!!

Δείτε ΕΔΩ: www.os3.gr

 
Support : Your Link | Your Link | Your Link
Copyright © 2013. afieromata.gr - All Rights Reserved
Template Created by Creating Website Published by Mas Template
Proudly powered by Blogger
-->