ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑ ΤΩΝ ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΩΝ ΓΙΑ ΤΟ 2017: Ευκαιρία να χρονοτριβήσουμε

Ευκαιρία να χρονοτριβήσουμε

του Κώστα Μπλίρη

Νέος χρόνος, νέοι πόθοι, νέα όνειρα. Σπουδαίο υλικό για ανάπτυξη. Ιδίως τα νέα όνειρα. Όχι πως εγκαταλείφθηκαν τα παλιά. Ούτε πως ικανοποιήθηκαν.

Σκέφτηκα να ξαναγράψω κάτι για το χρόνο. Και ας μη χάνω καιρό. Θ΄αφιερώσω αυτό το κείμενο σε παροιμιακές και λοιπές χαρακτηριστικές εκφράσεις, που αναφέρονται στο χρόνο. Στις σχέσεις που αναπτύσσουμε μαζί του, αλλά και στις υποχρεώσεις που ξεπηδούν από το πέρασμά του.

Ας αρχίσω ν΄ανταποκρίνομαι στη δέσμευσή μου χωρίς χρονοτριβές, γιατί «ο χρόνος είναι χρήμα».

Μάλιστα. «Ο χρόνος είναι χρήμα». Το χρήμα πλέον είναι μόνο προσδοκία. Το ευρώ θα ξανάρθει «εν ευθέτω χρόνω».

Ο φίλος μου ο χρόνος –δηλαδή ο εχθρός μας-απέκτησε κουσούρια. «Περνάει- κυλάει- φεύγει-τρέχει-χάνεται».

Διαθέτει και δεύτερο όνομα. Μας παρουσιάζεται και ως «καιρός».

Στην κυριολεξία «καιρός» σημαίνει ο κατάλληλος χρόνος που γίνεται κάτι. Η κατάλληλη στιγμή, που εκδηλώνεται ένα γεγονός.

Ο καιρός μάς προσφέρει ε υ κ α ι ρ ί ε ς και ε π ι κ α ι ρ ό τ η τ ε ς. Για ν΄αντιλαμβανόμαστε το πρόσκαιρο και ν΄απορρίπτουμε το άκαιρο.

Το χρόνο τον σπαταλάμε, τον τρωμε, τον μετράμε. Ο χρόνος βέβαια δεν θα υπήρχε, αν δεν κάθονταν ο άνθρωπος να τον μετρήσει. Μόλις πάψουμε να τον μετράμε, εξαφανίζεται.

Κάτι ανάλογο συμβαίνει και με την ώρα. Την «περνάμε» «την τρωμε» τη «σκοτώνουμε».

-Άσε με, σου λεει κάποιος. Δεν ξέρω πώς να σκοτώσω την ώρα.

Να σας πω τι προβλέπω; Με το ρυθμό που καλπάζει η ανεργία, οι μισοί Έλληνες θα χρειασθούμε ένα ειδικό πιστόλι, να σκοτώνουμε την ώρα μας.

Ο χρόνος λοιπόν έβαλε στη γλώσσα μας το αστάρι του, τις βαφές, και τα χρώματά του.

Το παροδικό εμφανίζεται «από καιρού εις καιρόν» Ορισμένοι αποδεικνύονται καιροσκόποι και ευκαιριοκράτες. Δεν είναι λίγοι όσοι «καιροφυλακτούν» πίσω από ένα προσωπείο. Πίσω από μια μάσκα φιλίας, καλοσύνης και «συντροφικότητας».

Υπήρξαν άνθρωποι που σημάδεψαν, στιγμάτισαν το χρόνο.

Κάτι παλιό, θεωρείται «από τον καιρό του Νώε». Κάτι υποσχέσεις που έχουμε πάρει για καλυτέρευση της ζωής μας, κρατούν από τότε..

Η νιότη μετριέται με «Μαϊους». Οι ωραίες και νέες γυναίκες έχουν ηλικία μόνο κάποιων Μαϊων.

Συμβαίνουν όμως και οφθαλμαπάτες. «Σ΄αγάπησα το Μάϊο, σε πήρα το Γενάρη, σε γνώρισα τριαντάφυλλο, μου βγήκες κουκουνάρι».

Η αίσθηση του χρόνου εξαρτάται και από το χρονικό σημείο του εικοσιτετράωρου. Ο ανημέρωτος, ο απροβλημάτιστος, «έχει μεσάνυχτα». Ή μπορεί να είναι «μακριά νυχτωμένος».

Όταν αναπάντεχα σου έρθει κάτι καλό, «σου έφεξε». Όμως «Όσα φέρνει η ώρα δεν τα φέρνει ο χρόνος».

Από την ώρα παράγεται το «ωραίο» Δηλαδή ωραίο είναι αυτό που βρίσκεται στην ώρα του. Καμιά σχέση με τη φράση που λένε μερικοί γέροι «όταν έρθει η ώρα μου». Συνήθως το λένε για να τους απαντήσεις «έχεις καιρό ακόμη, εσύ θα θάψεις πολλούς».

Μάθαμε να λέμε όλοι «ο χρόνος είναι ο καλύτερος γιατρός». Εξαρτάται βεβαίως και ποιος είναι ο Υπουργός Υγείας. ιδίως ο υφυπουργός και αν είναι ο Πολάκης χαιρετίσματα!

Και προχωρούμε για να υπενθυμίσουμε πως «κάθε πέρσι και καλύτερα». Μερικοί θα μας διορθώσουν . –Αυτά είναι» περσινά ξινά κομμάτια».

Κάποτε άκουσα να λένε: μήνας μπαίνει, μήνας βγαίνει, άλλος ζει κι άλλος πεθαίνει. Αλλά για μερικούς ο μήνας έχει εννιά».«

Έχουμε και κάποια στεγανά. «Ο Μάρτης δε λείπει από τη Σαρακοστή».

Κάτι παλιό, κάτι ξεπερασμένο, βρίσκεται στη δύση του. Κάτι που έρχεται ανατέλλει.

Ο χρόνος με το πέρασμά του αποδεικνύεται καταλύτης. «Συμπεθέροι και κουμπάροι πρώτο χρόνο έχουν χάρη».

Λέμε και το άλλο. «Ο ψεύτης και ο κλέφτης τον πρώτο χρόνο χαίρονται». Εξαιρούνται νομίζω οι Αλβανοί. Αυτοί θα συλλαμβάνονται και όλο έξω θα είναι.

Εσύ όμως μη κάνεις παράκαιρες κινήσεις. «Καιρός παντί πράγματι». Και δε χρειάζεται απελπισία για τίποτα. «Έχει ο καιρός γυρίσματα». Όπως και το τσάμικο.

Ο καιρός συνδέεται και με κάποια αγαθά. «Κάθε πράγμα στον καιρό του κι ο κολιός τον Αύγουστο». Και «καιρός φέρνει τα λάχανα καιρός τα παραπούλια». Όμως τώρα με τα θερμοκήπια «τρακτέρ φέρνει τα λάχανα, ντάτσουν τα παραπούλια».

Μερικά πράγματα»πάλι με χρόνια με καιρούς, πάλι δικά μας θάναι». Αμήν! Κλείνω να μη βρεθώ εκτός τόπου και χρόνου.