Λεηλασίες
Γράφει ο Κώστας Μπιλίρης
Συλημένος
βρέθηκε, ο τάφος του Δεξίλεου. Και να στεναχώρια μερικοί, να μαράζι!
Περίμεναν
να δουν κάνα χρυσό κουμπί από τα εσώρουχα της Δεξίλενας και απογοητεύτηκαν. Πού
είναι το περίεργο ρε παιδιά; Έχει μείνει και τίποτε ασύλητο σ΄αυτή τη χώρα και
σ΄αυτή την κοινωνία;
Μήπως
η αξιοπρέπειά μας; Δε βαριέσαι, θα μου πεις. Πρώτη φορά γινόμαστε ρεζίλι;
Μήπως
ο ψυχικός μας κόσμος; Όλα του τα πατώματα ψαγμένα και γκρεμισμένα.
Μήπως
η υγεία μας; Ογδοντατρείς ειδικότητες γιατρών αναπτύχθηκαν να τη σώσουν!
Μάλιστα.
Ογδοντατρείς ειδικότητες προστατεύουν τον άνθρωπο και τον οδηγούν στον
παράδεισο της ανοσοποίησης. Ογδοντατρείς ειδικότητες! Παίρνεις ένα οποιοδήποτε σημείο του
ανθρώπινου σώματος, του κολλάς από πίσω ένα «λόγος» και έτοιμη η ειδικότητα.
Σπλήνα-σπληνολόγος, νύχι-νυχολόγος,φτέρνα-φτερνολόγος.
Τέλος
πάντων. Τι έμεινε ασύλητο; Μήπως η γλώσσα που μιλάμε; Αν είχε παραμείνει
ασύλητη, θα μπορούσαμε και να συνεννοηθούμε.
Κάποιες
φορές, ανάθεμα και ξέρουμε τι λέμε. Ανάθεμα και ξέρουμε τι τραγουδάμε.
Ανάθεμα
και ξέρουμε τι γράφουμε. Ανάθεμα και ξέρουμε τι ρωτάμε. Ανάθεμα και ελέγχουμε
τι επιχειρήματα προβάλουμε.
Τι
έμεινε ασύλητο; Η Ελληνική κουζίνα μας; Ανάθεμα και ξέρουμε τι τρώμε.
Η
μεσογειακή διατροφή; Τα χαμπουργκέρικα κατέκλυσαν τους δρόμους. Για να φας
φαγάκι ελληνικό και να μην είναι από ετοιματζίδικο, πρέπει να έχεις παντρευτεί
σαρακατσάνα.
Τι
έμεινε ασύλητο; Οι υποσχέσεις που έχουμε λάβει; Τι έμεινε ασύλητο; Η λεβεντιά
μας; Ανάθεμα και ξέρουμε τι εννοούμε όταν την επικαλούμεθα.
Μήπως
το σπίτι μας που τρομάξαμε να το ξεχρεώσουμε; Το έχουμε μισό-μισό με την
εφορία. Δε μπορείς να πουλήσεις, ή ν΄αγοράσεις διαμέρισμα. Όπως πάμε, για να
ξαπλώσεις στο κρεβάτι σου πρέπει να ρωτήσεις και τον έφορο. Κάποτε φτιάχνοντας
ένα διαμέρισμα «έμπαινες κάτω από κεραμίδι». Τώρα μπαίνεις πάνω από
περιπέτειες.
Τι
έμεινε ασύλητο; Τα ιδανικά μας; Αυτά κι αν έχουν υποστεί λεηλασία! Μήπως τα
πιστεύω μας; Αυτά κι αν έχουν
εξαφανιστεί. Τα οράματά μας; Έγιναν καταπατημένα οικόπεδα. Η ιστορία μας; Την
καταντήσαμε χαλασμένη κονσέρβα.
Οι
παραδόσεις μας; Όχι απλώς λεηλατήθηκαν. Αποτεφρώθηκαν. Οι κοινωνικές αξίες μας;
Έχασαν κάθε αξία. Τα ήθη και τα έθιμα? Προσπαθούμε να τα ανακαλέσουμε στη
μνήμη. Ο ελληνικός τρόπος ζωής; Αιωνία
του η μνήμη. Τα δικαιώματά μας; Κουρσεμένα. Τα αισθήματά μας; Αδειανά τεπόζιτα.
Το φιλότιμό μας; Εκεί να δεις ζημιά! Τι έμεινε ασύλητο; Μήπως ο μισθός μας;
Κάποτε παίρναμε δεκατέσσερις. Τώρα βολευόμαστε με δώδεκα κομμένους στη μέση.
Μήπως
η σύνταξή μας; Έγινε υποκοριστικό. «Συνταξούλα». Όπως φαίνεται θα αναζητήσουμε
άλλο υποκοριστικό «συνταξουλίτσα». Και σε λίγα χρόνια θα μείνει ανάμνηση.
«Περασμένες μου αγάπες, όνειρα που σβήσατε». Τι έμεινε ασύλητο; Μήπως το
εφάπαξ. Εντελώς πετσοκομμένο. Κοιτάς αυτό που σου έδωσαν, το συγκρίνεις με αυτό
που δικαιούσαι και αρχίζεις το βρίσιμο. Μήπως το πορτοφόλι μας; Χα. Τα
τελευταία χρόνια πετάξαμε και τα πορτοφόλια. Τι να βάλεις μέσα;
Μήπως
έχει μείνει ασύλητη η αισιοδοξία μας; Ξανά «χα». Η ηρεμία μας; Χα-χά.
Οι
προσδοκίες μας; «Τι απομένει ακόμη να ελπίσουμε και τι όνειρο να πλάσουμε
καινούργιο»; Τι έχει μείνει ασύλητο; Η ακεραιότητα του χαρακτήρα μας,
αναποδογυρισμένη. Τα αμυντικά μας ένστικτα, φθαρμένα. Πώς ν΄αμυνθείς; Οι
πολιτικές μας πεποιθήσεις, ούτε πολιτικές είναι πλέον, ούτε πεποιθήσεις.
Τα
γενικότερα «πιστεύω» μας; Έχουν υποστεί ανατίναξη. Η εμπιστοσύνη στον εαυτό
μας; Την άρπαξαν και πάει. Τι να πεις και για την εμπιστοσύνη στους διπλανούς;
Εξαφανισμένη.
Φυσικά δεν είναι άμοιροι ευθύνης και οι διπλανοί. Δεν είναι άμοιροι ευθύνης και
οι παραπέρα.
