"ΑΠΟΦΘΕΓΜΑΤΙΚΑ" του Χρυσόστομου Κυριαζόγλου
Για χιλιετηρίδες σκορπίζουν τον φόβο και μ αυτόν μας κυβερνούν.
Κάποιος Καλός, Δίκαιος και Απόλυτος ηγεμόνας τους έχει δώσει
δήθεν την εντολή να μας προσέχουν.
Κι έτσι μας μοιράζουν ελευθερίες όταν παραπονιόμαστε πολύ, που
τις λένε εξαίρεση από την πλήρη υποδούλωση.
Εδώ ο παππάς, εκεί ο παππάς, που είναι ο παππάς;
Κι όταν πολεμάμε, και βγαίνουμε στους δρόμους και έχουμε αιματοχυσίες
οι ελευθερίες γίνονται δικαιώματα, γιατί δεν φερόμαστε πια σαν σκλάβοι.
Και μετά, όταν σιγέψουν τα αλαλί των επαναστάσεων, βγάζουνε νόμους
που σιγά-σιγά μεταβάλλουν τα δικαιώματα σε προνόμια.
Την επίθεση κατά της Βαστίλης ακολούθησε ον Ναπολέων.
Εδώ ο βασιλιάς, εκεί ο βασιλιάς, που είναι ο βασιλιάς;
Τα προνόμια όμως εύκολα μπορούν να μας τα πάρουν, και τις σχετικές
διατάξεις τις περνάνε όταν μας απασχολούν με καυτά θέματα, όπως η πείνα
σε αφρικανική χώρα ή ο πόλεμος στην Συρία.
Ξαφνικά λοιπόν βρισκόμαστε εκεί που είμασταν πριν την επανάσταση, δεν
έχουμε πια δικαιώματα.
Κι αν βρεθεί κάποιος έντιμος κυβερνήτης που θέλει να αναστήσει το νόμιμο κράτος,
θα τον δολοφονήσουμε ή με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο.
Εδώ ο δημοκρατικός πολιτικός ή ο δικτάτορας, εκεί... ο ...., που είναι ο ....;
Η δύναμη, που κάποτε τα κέρδισε για μας, χάνεται στην καλοπέραση, στην
Έλλειψη αλληλεγγύης και στην ανευθυνότητα.
Μόλις γραφτεί ένα μανιφέστο με σκοπούς ειρινικής αλλαγής, βγαίνουνε πάμπολλοι
άλλοι με τους ίδιους σκοπούς δήθεν, αλλά με άλλους χρηματοδότες.
Γιατί λοιπόν να γράφουμε νέα μανιφέστα, αν δεν σκοπεύουμε να χύσουμε
το αίμα μας γι αυτά;
Κι ο Μαρξ δεν θα ήταν τίποτε χωρίς τον Βλάντιμιρ Ιλιτς.
Το τραίνο φτάνει στο τέρμα του, η αποσύνθεση αποτελειώνεται η ανησυχία και
ο αχταρμάς φτάνουν στο έπακρο και το μεγαλύτερο μέρος του Λαού ψάχνει την
Ελπίδα όχι στο κουτί της Πανδώρας. Έτσι ασπάζεται πάλι την αρτοκλασία
και ευλογεί ένα Νέο ή τον Παλιό Καλό, Δίκαιο και Απόλυτο ηγεμόνα παραμένοντας
σκλάβος.
