ΔΙΣΚΟΣ ΤΟΥ ΜΗΝΑ: THIRD (HAS ANYONE SEEN SIGFRΙΕD?)
ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ: PAVLOV’S DOG
ΧΡΟΝΙΑ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ:
1982
«LOVELY YOU -
ONLY YOU, could bear the love and all the pain, and there’s ONLY YOU…»
Καυτό ανθισμένο ρόδο, σκορπισμένο στον αγέρα, αρωματισμένο
καλοκαίρι. Καυτή άμμος, καυτή ανάσα, μπλε τα χείλη σου, μπλε η αγκαλιά, και το
συναίσθημα μέσα σου, μια ατίθαση σκέψη. Ταξίδια στο γλιστερό αμμοχάλικο,
άνθρωποι και σονέτα αγάπη μου, σαν ολόγιομα φεγγάρια τριγύρω. Κάτω από κάθε
πέτρα, κρύβεται και μια καινούργια ROCK ιστορία. Τι να κάνω με αυτή την ζωή
που είναι τόσο λίγη; Τι να κάνω που η ενέργεια και η φρενίτιδα μέσα μου χωρούν
σε τρεις ζωές; Τι να κάνω, τι να γράψω, τι να νιώσω και πως αλλιώς να υπάρξω; Τι
να κάνω; Nα, όπως πάντα, συνεχίσω να ξεσπώ στην φιλενάδα μου, την ποίηση! Η μόνη
στον χρόνο αληθινή ερωμένη, και πιο η έντιμη εγγύηση!
Ένας ακόμα δίσκος στο ξέγνοιαστο πιάτο σας, λοιπόν! Αυτή την
φορά νιώθω, ότι είναι μια σημαντική επιλογή. Και δεν σας κρύβω, είχα πάλι
βοήθεια! Αυτή την φορά, καθόμουν στο στενό μπαλκόνι του σπιτιού μου. Συζητούσα
ως συνήθως για μουσική και ερωτισμό, και για τον επόμενο δίσκο του μήνα. Και
πάλι ο φίλος ο Μιχάλης, να είναι καλά ο άνθρωπος που έχει τέτοια έμπνευση μέσα στους
35+ βαθμούς, μαζί με τον καλό μου αδερφό Ανδρέα, μου πέταξαν την ιδέα! «Τι να
γράψω ρε παιδιά αυτόν τον μήνα; Tι δεν έχω γράψει ακόμα;» Η απάντηση γρήγορη και αποστομωτική,
σχεδόν ταυτόχρονη και από τους δύο. «Γράψε για τους PAVLOV’S DOG!!» Μα ευθύς, αναρωτήθηκα, είναι δυνατόν να μην έχω
γράψει κάτι ακόμα, για αυτό το υπέροχο σχήμα; Και μάλιστα, όταν πέρσι, σχεδόν
τέτοια εποχή, είχα την ευκαιρία να εκπληρώσω ένα παιδικό μου όνειρο, και να
τους δω από κοντά στο ΚΥΤΤΑΡΟ; Και όμως, τόσα κοινωνικά χρέη στο κεφάλι μου,
τόσα που το ξέχασα εν μια νυκτί. Και πραγματικά, ρώτησα τον εαυτό μου, πώς να
μην επιθυμείς να γράψεις για μια τόσο ερωτική μπάντα; Πώς να μην θέλεις να
γράψεις για ένα σχήμα που έχει όνομα, «ο σκύλος του Παβλοβ»…Πώς να μην
αναφερθείς στον χαρισματικό δημιουργό της, τον κύριο David Surkamp, μια τόσο ευαίσθητη ψυχούλα, μια
τόσο εμβληματική και τραχιά φωνή, μια τόσο εξαίσια στιχουργική ιδιοφυία; Αλήθεια,
δεν μπορείς να αντισταθείς.
Ενδεχομένως όλοι να ξέρουμε τον μύθο, αλλά ίσως όχι και την
ιστορία. Οι Pavlov’s Dog, δεν έγιναν ποτέ τόσο μεγάλοι σε φήμη, όσο τα υπόλοιπα Rock group της εποχής όπως οι Zeppelin, οι Sabbath, οι Stones και οι Purple. Παρέμειναν σε ένα άχαρο γλυκοπύρινο
περιθώριο, που εσωκλείει τους ανθρώπους που ενώ είχαν την ευκαιρία, την έχασαν.
Εκείνους που βρέθηκαν «εκεί», αλλά ποτέ δεν το εξαργύρωσαν. Που θα μπορούσαν,
που ίσως και να τα κατάφερναν. Ωστόσο, δεν το έκαναν. Ο David ήταν πάντα ο κυρίαρχος της μπάντας.
Ξεκίνησε με δυο πολύ δυναμικούς δίσκους, τα «Pampered Menial» και «At the sound of Bell» και
μέσα σε ένα πολύ σύντομο χρονικό διάστημα κατέφερε να μπει στις καρδιές των
ακροατών του, με τις αρκετά ισχυρές μελοδραματικές συνθέσεις του, το ιδιαίτερο
(πασίγνωστο πια) θηλυκό φαλτσέτο της φωνής του, και την θλιβερότητα των στίχων
και των καταστάσεων που περιέγραφε στα τραγούδια του. Το παιδί ωστόσο, λέει ο
μύθος, ερωτεύτηκε! ΝΑΙ. Ερωτεύτηκε τόσο σφοδρά και ανεπανάληπτα, που ήταν
έτοιμος να θυσιάσει την καριέρα, και ακόμα περισσότερο, την ίδια του την ζωή!
Ένας έρωτας, δυστυχώς για εκείνον, ίσως ευτυχώς για εμάς που τον εκτιμάμε,
σχετικά ανεκπλήρωτος! Και η μυστήρια αγάπη της ζωής του, μυστική από τον κόσμο
και τον περίγυρο του, η «JULIA» έγινε ένα από τα γνωστότερα
τραγούδια του σχήματος, και ίσως μία από τις πιο αναγνωρίσιμες μπαλλάντες των
καιρών μας. Πολλοί λένε ότι ο Surkamp απέκτησε τόσο μεγάλη εμμονή μαζί της που εν έτη 1976, και
λίγο μετά την κυκλοφορία του δεύτερου δίσκου τους, έπεσε στο ποτό και τα
ναρκωτικά, και ύστερα από μήνες, εξαφανίστηκε! Ο μύθος γύρω από την εξαφάνιση
του μεγάλωσε, και επεκτάθηκε ακόμα πιο μακριά, στο σημείο που φίλοι, γνωστοί
και θαυμαστές υποστήριζαν ότι αυτοκτόνησε. Οι τουρνέ σταμάτησαν, οι πωλήσεις
των δίσκων έπεσαν κατακόρυφα, και ο αγαπητός μας ερμηνευτής απείχε από το
προσκήνιο. Ο δίσκος λοιπόν, που σήμερα παρουσιάζω, είναι μια δουλειά που δεν
κυκλοφόρησε ποτέ στην εποχή της. Για πολλά χρόνια θεωρήθηκε χαμένη, και κατά
τους καιρούς σπάνια. Έτσι, λόγω της εξαφάνισης του ερμηνευτή, αλλά και της
ιδιαίτερης συμπεριφοράς του, η δισκογραφική εταιρία αποφάσισε να μην εκδώσει
ποτέ τον τρίτο δίσκο, καθώς δεν υπήρχε κανείς για να τον προμοτάρει. Έτσι με
τον καιρό, η μπάντα διαλύθηκε άδοξα, ο David αγόρασε εισιτήριο σε ένα δικό του
μελοδραματικό ταξίδι, και οι θαυμαστές του χάθηκαν. Κάποια χρόνια όμως
αργότερα, επέστρεψε. Συνέδεσε παλιά και καινούργια μέλη της μπάντας και άρχισε
πάλι τις τουρνέ. Το κοινό δεν είχε ξεχάσει. Ο ίδιος, ένας διαφορετικός πια
άνθρωπος, κατάφερε να ξαναμπεί στις καρδιές των ανθρώπων. Και έτσι, ο τρίτος
δίσκος κυκλοφόρησε με δύο τίτλους (πραγμα που τον κάνει ακόμα πιο σπάνιο), με
το όνομα «THIRD» σε ορισμένες χώρες της Ευρώπης, και «HAS ANYONE SEEN SIGFRIED?», στην
Αμερική. Ίσως η ιστορία να είχε καλύτερο τέλος αν ο David τα έβρισκε τελικά με την Julia. Ίσως και να είχε το τέλος που όλοι
μας επιθυμούμε στις ζωές μας. Ένα τέλος που μας μαθαίνουν να βλέπουμε και να
αδημονούμε στις ταινίες και τα βιβλία ρομαντισμού. Ίσως να είναι όλα αυτά, ένα
γλυκανάλατο Αυγουστιάτικο παραμύθι. Ίσως και από την άλλη πλευρά, να έγιναν και
όλα όπως τα περιγράφει ο μύθος. Σημασία έχει, όπως μου αρέσει να τονίζω, ό,τιδήποτε
ζει κανείς, να το ζει αληθινά. Και ΝΑΙ, να σκορπά στους πέντε ανέμους, για αυτά
που αγαπά. Να μην υπολογίζει δουλειές, καριέρες και πωλήσεις. Να επεκτείνεται
στο συναίσθημα του, να ποντάρει τα λεφτά του στο όνειρο, να επενδύει στις
στιγμές που του απομένουν σε αυτό το γήινο λημέρι. Δεν έχουν όλα happing endings, το ταξίδι μετράει. Ας το ζήσουμε
τώρα, αυτόν τον Αύγουστο. Και στο επικείμενο άπειρο, στο εξής.
Έχω την εντύπωση, ότι ο David, έκανε το αυτό ακριβώς. Γλέντησε τον
έρωτα του, μέθυσε από την ανεκπλήρωτη υπόσταση του. Αντέδρασε, πικράθηκε, έπεσε
κάτω αλλά βρήκε την δύναμη να σηκωθεί ξανά. Χιλιάδες χρόνια από τότε αργότερα,
τον είδα να λάμπει εκείνη την βραδιά, να έχει στο πλάι του, την γυναίκα του Sarah Surkamp (που εκτελεί εδώ και 15 χρόνια τα
δεύτερα φωνητικά στις live εμφανίσεις τους) και να είναι τόσο ελκυστικός, μουσικά
φτασμένος και ώριμος, ποιητικά παντοδύναμος και ολοκληρωμένος. Όσο εκείνος
απήγγειλε τα ερωτικά του αποσπάσματα, εγώ χανόμουν στις σκέψεις περί χαμένων
και όχι ευκαιριών, περί του ταξιδιού που ο καθένας μας οφείλει να διανύει, και
με τον μπερδεμένο πνευματικό προορισμό μας. Ένιωσα σπουδαία που ήμουν εκεί. 34+
χρονών, είχα ακόμα μια ευκαιρία να νιώθω σαν έφηβος αετός. Και ήμουν σίγουρος,
ότι η ζωή θα μου επιφύλασσε πολλές ακόμα ευκαιρίες σαν και αυτή. Αυτός άλλωστε,
απάνω στην σκηνή, κόντευε τα 70+… Τι πιο ωραίο, από το να αρνήσε να μεγαλώσεις;
Στον δίσκο βρίσκει κανείς, αρκετά όμορφα και αξιόλογα
τραγούδια. Στο «TRAFALGAR», ο ρυθμός συνδιάζει το funk με το rock uptempo στοιχείο, και είναι ίσως πραγματικά
αδύνατο να μην θέλεις να σηκωθείς για να χορέψεις. Οι στίχοι όπως πάντα δακρύβρεχτοι - «stay by me, won’t you stay by me…?». Κάποιος χάνει κάποιον, κάποιος αγαπά
κάποιον, κάποιος άλλος δεν μπορεί να το αντέξει. Ποιος μπορεί να αντέξει άραγε
την θλίψη; Δεν αντέχεται η ρημάδα, αλλά δεν είναι η ώρα να επεκταθώ σε
φιλοσοφικές προεκτάσεις τύπου Σοπενχάουερ, διότι θα σας χαλάσω το καλοκαιρινό
όνειρο. Λίγο πιο κάτω, ένα χαρούμενο τραγουδάκι. Λίγο σπάνιο, ωστόσο αληθινό. «Ι LOVE YOU STILL». Όλοι
μας καταλαβαίνουμε το περιεχόμενο. Η φωνή του, όπως πάντοτε παιχνιδιάρα, η
κιθάρα κυριαρχεί, το συναίσθημα μελλίρυτο, μια πολύ ενδιαφέρουσα και
διασκεδαστική σύνθεση. Τα «SUICIDE» και το «TODAY I FEEL» είναι
παιδιά της μελοδραματικής ψυχοσύνθεσης που βρισκόταν ο δημιουργός εκείνη την
εποχή. Στενάχωρα, μελωδικά απωμηνάρια ενός πραγματικά μεγάλου έρωτα.
Συναισθηματικές αλλαγές, στιχουργικές εκρήξεις και πολύ σημαντικές λυρικές
ερμηνείες. Ένα ραντεβού πραγματικά, στην άλλη ζωή!
Τίποτα όμως δεν μπορεί να συγκριθεί με το ατέρμονο βάθος του
«ONLY YOU», το οποίο και αφήνω για τελευταίο,
όπως αφήνει κανείς και το αγαπημένο του σοκολατάκι, στην γωνιά του κουτιού, για
να μπορέσει να το γευτεί τελευταίο. Δεν θέλω να πω τίποτα άλλο για αυτό, καθώς
αυτά που έχω στην καρδιά μου από αυτό χαραγμένα, δυστηχώς δεν μπορούν εύκολα να
ειπωθούν. Ξέρω, ότι όσοι έχουν τις ίδιες χαρακιές, τόσο περισσότερο θα μπορούν
να καταλάβουν. Απλά ακούστε το! Δώστε του μια ευκαιρία. Θα το αγαπήσετε, λίγο η
πολύ, και εσείς. Αν όχι, δεν πειράζει. Βρείτε συντροφιά στα υπόλοιπα παιδιά της
δισκογραφίας των Pavlov’s Dog. Το καλοκαίρι είναι ακόμα ζωντανό, οι μέρες του μεγάλες. Μας
και σας περιμένουν μεγάλες στιγμές στις παραλίες, στις σκιές, στα μπαλκόνια και
στα αυτοκίνητα, άντε και στα κινητά τηλέφωνα. Ένας προορισμός ξεκινά, τα κεριά
ανάβουν, οι φίλοι μας είναι ένα τηλέφωνο μακριά, και τίποτα άλλο δεν αξίζει
περισσότερο από την γαλήνη, που οφείλουμε όλοι να βρίσκουμε. Κοιτάξτε γύρω σας,
αυτή δεν είναι μακριά. Βρίσκεται στην αγκαλιά του καλού ή της καλής σας. Στην
αγκαλιά του παιδιού σας, της μητέρας ή του πατέρα σας. Στην αγκαλιά ενός καλού φίλου,
του αδερφού ή της αδερφής σας. Μην διστάσετε να την αναζητήσετε. Κάτι θα βγει
από αυτό. Κάτι ακόμα υπάρχει. Κάτι θα υπάρχει πάντα. Και κάτι πάντα θα
εκπληρώνεται.
ΜΙΑ ΑΚΟΜΑ ΜΕΛΩΔΙΑ, ΜΙΑ
ΑΥΓΟΥΣΤΙΑΤΙΚΗ ΓΚΡΙΖΟΓΑΛΑΝΗ ΕΠΟΠΟΙΕΙΑ, ΚΑΛΟ ΥΠΟΛΟΙΠΟ ΣΕ ΕΝΑ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ
ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ.
ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΓΑΛΑΝΗΣ -
ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2017