ΤΟ ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ: Με τι μετριούνται του Κώστα Μπιλίρη

Με τι μετριούνται

του Κώστα Μπιλίρη

Αυτή τη φορά θα πουλήσω πνεύμα. Πνεύμα και γνώσεις. Αν προκύψει και καμιά ένδειξη ταλέντου, τόσο το καλύτερο. Θα υπενθυμίσω με τι αντίστοιχο μετριούνται μερικά πράγματα. Οπότε έχουμε και λέμε.

Το βάρος μετριέται με κιλά, ή με λίτρα. Το φαγητό με χύτρα. Με όρεξη ή με πείνα θα μου πει κάποιος.

Ο σεισμός με Ρίχτερ, ο φασισμός με πτώματα, το φλερτ με καμώματα, ο διορισμός με λαδώματα, το σπίτι με πατώματα, η μητρότητα με επιδόματα. (Εδώ και χρόνια κομμένα).

Το κρασί με γράδα, η ξενοιασιά με φεγγαράδα, η πρέζα με ζαλάδα, το ρίσκο με λωλάδα.

Το κιλό με γραμμάρια και η οκά με δράμια. Το μεγάλο αντρικό όργανο με αγγούρι και το μικρό με μπάμια.

Ο αντρισμός κάποτε με όρχεις, ή με μήκος. Και όχι αδίκως. Τότε η δουλειά έκανε τον άντρα. Εδώ και μερικά χρόνια τον κάνει το... βιάγκρα.

Η εντιμότητα μετριέται με ήθος, η θηλυκότητα με στήθος, ο χειμώνας με χιόνι, το βυζί με σιλικόνη.

Τα παπούτσια με νούμερα, οι υποσχέσεις με φούμαρα.

Το φαγητό με μερίδες, το γλυκό με θερμίδες, τα μπιζού με θυρίδες, οι πρωκτοί με τρυπίδες. Και με κροτίδες.

Ο συνδικαλισμός με αιτήματα, οι συνδικαλιστές με προσχήματα. Γράψε φιλοδοξίες. Δεν υπάρχει συνδικαλιστής να μην ονειρεύεται υπουργείο.

Η ραδιενέργεια μετριέται με ντελισίβερ. Ο θόρυβος με ντεσιμπέλ, η παλιανθρωπιά με μερκέλ. Συγνώμη... Μέρκελ.

Η χρυσός με καράτια, η εξαθλίωση με κεσάτια, η ντιζελομηχανή με άτια. Που πάει να πει με άλογα.

Η μηχανή λοιπόν με άλογα, η υπομονή με γομάρια, το πείσμα με μουλάρια, η αναίδεια με τομάρια. Το τι τομάρι κυκλοφορεί στην πιάτσα, άστο.

Ο αέρας μετριέται με μποφόρ. Η ατμοσφαιρική πίεση με τορ, ο αθλητισμός με ρεκόρ, το ποδόσφαιρο με σκορ, οι αντιλήψεις με σκωρίαση.

Τα φάρμακα με μιλικγράμ, το σεξ με καμάκια, οι σχέσεις με φορμάκια, η αρρώστια με νοσήλια, η υγεία με φακελάκια.

Το μέσον μετριέται με πλάτες. Οι κυριλέδες με γραβάτες -εξαιρούνται ...άσε και που εξαιρούνται τι έγινε-, η κότα με σούπες, η πρέφα με κούπες.

Η τρόικα με αναισθησία, με συσσίτια και αφασία.

Οι εφημερίδες με σιντί. Κάποτε στις εφημερίδες ψάχναμε την είδηση. Τώρα τα σιντί. Όλες είναι γκαστρωμένες.

Η Ελλάδα με χρέη, οι εραστές με πέη. Η επιτυχία με χειροκρότημα, οι Έλληνες με φιλότιμα. Προφανώς κουρελιασμένα.

Οι πιάτσες με (παλιόπαιδα), Οι βιότοποι με οικόπεδα, τα νησιά με ξενοδοχεία, οι παραλίες με αυθαίρετα.

Η οργή με χαστούκια, η διασκέδαση των πολλών με κουτούκια. Τα αδιέξοδα με παλούκια, οι δυσκολίες με λούκια. (Περνάω μεγάλο λούκι, σου λέει κάποιος).

Το κοπάδι μπορεί να μετριέται με γίδια ή με βόδια. Το ψυγείο με πόδια. – Πόσων ποδών το θέλετε, ρώτησε ο υπάλληλος έναν επαρχιώτη και εκείνος παρεξηγήθηκε.

– Ποδών; γιατί ποδών; Εμείς χέρια θα βάλουμε μέσα, όχι πόδια.

Η κουζίνα μετριέται με μάτια. Η ξάπλα με ραχάτια, η σωματική επαφή με κρεβάτια.

Έτσι λέγαμε. Παλιότερα δεν κάναμε έρωτα. Κάναμε κρεβάτι. Η θερμή γυναίκα χαρακτηρίζονταν «καλή στο κρεβάτι».

Η στρατιά με συντάγματα, το βόλεμα με ανταλλάγματα, οι σχέσεις με σκοπιμότητα, η εκδίκηση με ωμότητα.

Οι άνθρωποι μετριούνται με στόματα. Παλιότερα ένας οικογενειάρχης έλεγε: «έχω να θρέψω δέκα στόματα». Ήταν η εποχή που τα παιδιά «τα έδινε ο Θεός» και τι δε φόρτωσαν στο Θεό οι άνθρωποι!

Τα γελάδια, βεβαίως, μετριούνται με κεφάλια. «έχω τόσα κεφάλια γελάδια σου λέει ο άλλος».

Η βία στην τηλεόραση μετριέται με θεαματικότητα. Όταν ένας σεναριογράφος βλέπει στο αντίπαλο σίριαλ ανεβασμένη τηλεθέαση λόγω βίας, αναπροσαρμόζεται. «Δυο δολοφονίες αυτοί; πέντε εγώ. Τρεις βιασμούς αυτοί; έξι εγώ».

Το κομπολόι μετριέται με χάντρες. Η φυλακή με μάντρες, που κάποιοι μπορούν και τις πηδάνε.

Η κόλαση με δαιμόνια, η χρεοκοπία με μνημόνια. Η ποίηση με στίχους. Η μεταμέλεια με κεφαλιές στους τοίχους.