Τρώμε
Ελληνικά
ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ
Απ' ότι γνωρίζουμε ένα τηλεοπτικό κανάλι προβάλει μια ενημερωτική εκπομπή σε συνέχειες, για την ιστορία της τροφής.Ζητήσαμε απ' τον Κώστα Μπιλίρη να μας γράψει ένα σχετικό κείμενο με τον τρόπο που χαρακτηρίζει την πένα του. Απολαύστε τον...
 |
| ΚΩΣΤΑΣ ΜΠΙΛΙΡΗΣ |
Εμείς
οι Έλληνες τρώμε. Αρκεί βεβαίως να βρούμε. Μας παροτρύνει και μια παροιμιακή
υπόδειξη. «Βρήκες φαϊ κάτσε». Θεόσταλτο ρήμα αυτό το «τρώγω».
Εμείς
το «όσοι πιστοί προσέλθετε» το χτίζουμε μόνο με το φαϊ. Και δεν χρειάζεται να
μας πουν ούτε αυτό ούτε «κοπιάστε». Κοπιάζουμε ευχαρίστως από μόνοι μας. Ειδικά
όταν πρόκειται για κρεατικό.
Εμείς,
όπως έχω ξαναγράψει, κώλο να δούμε, τσιτσί θα πούμε. Είμαστε λαός φαγανός. Σε
κάθε ευκαιρία κατεβάζουμε τον αγλέουρα. Βρε κατεβάζουμε όσα βρούμε. Έτσι και
αντικρίσουμε τσουκάλα ξεχειλωμένη, πλησιάζουμε και ξεχνούμε να σταματήσουμε.
Τρώμε
σου λεω. Αν μας τύχει πιάτο γεμάτο, πέφτουμε στο φαϊ με τα μούτρα. Μωρέ του
δίνουμε και καταλαβαίνει. Έστω κι αν δεν καταλαβαίνουμε εμείς πότε πρέπει να
αποτραβηχτούμε.
Η
μεγαλύτερη δαπάνη μας γίνεται για το στομάχι. Ούτε για καλλυντικά, ούτε για
δώρα. Μην πει κανείς πως υπερβάλλω. Το αποδεικνύουν οι σχετικές έρευνες.
Εμείς
οι Έλληνες μπήγουμε. Όποιον μεζέ δούμε μπροστά μας. Κυκλοφορούμε συνεχώς με τη
λαιμαργία στο στόμα. Λες και
προερχόμαστε από Κατοχή. Εμείς το τσακίζουμε το σουβλάκι. Λες και θέλουμε
ν΄αποθηκεύσουμε λίπος στην καμπούρα μας.
Είμαστε
λαός του χάφτω. Του χάφτω και της χάψας. Έχουμε βλέπεις να σεβαστούμε και την
παράδοση. Εμφορούμαστε και από την εθνική συνέπεια. Μας καθοδηγεί το
τετράπτυχο: Μαμ- κοκό-κακά και νάνι.
Το
«νάνι» εδώ και κάποια χρόνια, το χάσαμε. Γεμίσαμε εγκληματίες, και πώς να
κοιμηθείς; Τα κακά τα αραιώσαμε. Θα έλεγα αυτοκαταργήθηκαν. Τι να βγάλεις, αν
δε βάλεις. Το «κοκό» είναι μια σπουδαία παρηγοριά. Πού να βρεις όμως το κέφι; Ο
οργανισμός έχασε τις ειδικές ορμόνες του. Για το «μαμ» παραμένει πρόθυμος ο
χώρος υποδοχής. Αλλά για να γεμίσεις το στομάχι, πρέπει να σου παραθέσουν
γεύμα. Ξέρετε τι προβλέπω; Αν συνεχίσουμε να τη βγάζουμε ΤΣΑΚΑΛΩΚΟΥΤΡΟΥΓΚΑΛΕΙΚΑ, το
ρήμα τρώγω, θα σβηστεί από το ελληνικό λεξικό.
Το
ρημάδι το φαϊ! Το μυρίζεις και αγάλλονται τα ρουθούνια σου. Το κοιτάς και
φτιάχνει η διάθεσή σου. Το απολαμβάνεις και νιώθεις αληθινή ευτυχία. Το μασάς
και ξεχνάς τη γκρίνια της πεθεράς σου. Τι ηδονική ανατριχίλα που σου φέρνει!
Ρέυεσαι και λες κάπως έτσι θα είναι στον παράδεισο.
Σχετικό
ρήμα και το «ταϊζω» που παίρνει και παράπλευρες ερμηνείες. Ταϊζω σημαίνει
προσφέρω σε κάποιον φαγητό. Ή βοηθάω κάποιον να φαει. Θα πει και χρηματίζω.
Δηλαδή εξαγοράζω. Γνωστός και ο «ταϊστής» στα τρένα και τα καράβια τα
ατμοκίνητα. Αυτός δηλαδή που τάϊζε τη φωτιά με ξύλα, ή κάρβουνα.
Η
προσπάθεια και η συνήθεια κρύβουν μεγάλη δύναμη. Μας το διδάσκει το φαγητό.
Εμείς οι Έλληνες μάθαμε πως τρώγοντας
έρχεται η όρεξη. Οπότε αν γλυκαθεί η
γριά στα σύκα, θα φαει και τα συκόφυλλα.
Το
φαγητό αποτελεί προϋπόθεση δουλειάς και καλλιτεχνικής δημιουργίας. Καθόσον
νηστικό αρκούδι δε χορεύει. Σάμπως χορεύει φαγωμένο; Πως το ξέρω; Από χορτάτα
αρκούδια το Ελληνικό Δημόσιο γεμάτο. Ειδικά κατά μεριά Αγίας Παρασκευής,
κάποιοι έχουν βρει το μήνα που τρέφει τους έντεκα.
Τρέφω είπα! Δυνατό ρήμα! Τρέφω
κοτόπουλα, τρέφω χοιρίδια, τρέφω μοσχάρια, τρέφω νιάτα,τρέφω ελπίδες, τρέφω
όνειρα, ο ύπνος τρέφει το παιδί.
Η τροφή έχει ταϊσει πολλαπλώς
και τη γλώσσα μας. Θα το διαπιστώσουμε, αφού θυμηθούμε. Όταν προσφέρω υλικά αγαθά τροφοδοτώ. Ενεργώ τροφοδοσία. Όταν διατρέφομαι μέσα σε οργανωμένο χώρο θεωρούμε οικότροφος. Όταν σιτίζουμε δωρεάν είμαι υπότροφος.
Η τροφή, όταν αφορά φαγητό,
γίνεται διατροφή.
Όταν αναφέρεται σε παραγωγή
ζώων, γίνεται εκτροφή.
Όταν εννοεί διαπαιδαγώγηση,
γίνεται ανατροφή.
Όταν χαρακτηρίζει παρεούλα,
σημαίνει συντροφιά.
Όταν η λέξη μπει στις
Τράπεζες, δημιουργεί τον τροφοδότη λογαριασμό.
Όταν κυριαρχήσει στην
κοινωνία, προσφέρει ευκαιρία για συντροφικότητα.
Αυτό το τελευταίο έψαξαν να το
συσκευάσουν ορισμένοι σύντροφοι. Αλλά δεν τα κατάφεραν. Έφταιξε η υπερτροφία
του προστάτη τους; Πεινάμε βρε παλιομπαγάσιδεεεεεεεεεεεες.....
