ΩΡΑ ΓΙΑ ΚΑΚΟΦΩΝΙΕΣ...
Από την Τριλογία ΑΠΟΣΥΝΘΕΣΗ του
Χρυσόστομου Κυριαζόγλου
1η) Βρέχει...Ανάπτυξη
Με τα μέτρα που λήφθηκαν
παρουσιάζονται τα πρώτα φαινόμενα ανάπτυξης: η πορνεία και η επετεία έχουν
αριθμούς που θα ανέβαζαν ακόμα και την Wall Street, η συντήρηση και επισκευή των υποδομών είναι και στους δύο
κλάδους απροβλημάτιστη και σχεδόν ανέξοδη, το εμπόριο και η διακλαδωτική
οργάνωση διανομής ουσιών ευνοούνται από την νομοθεσία, που φυσικά λειτουργεί
κατά τον ίδιον τρόπο όπως στις προηγούμενες χιλιετηρίδες. Όποιος ισχυρίζεται
ότι υπάρχουν νόμοι, ας συλλογιστεί πως και από ποιούς ξεπερνιούνται τα εμπόδια
των δέκα εντολών, αλλά και ποιος φροντίζει δήθεν για την επιλεκτική τήρησή
τους.
Οι νόμοι
δημιουργούνται για να αποκτούμε την εντύπωση ότι ζούμε σε μια ατμόσφαιρα
ηθικής, και τα παραθυράκια των νόμων είναι για τους λίγους. Έτσι φυλακίζεται
κάποιος που δεν δήλωσε εισόδημα εκατό ταλάντων στους φοροεισπράκτορες, που οι
κακόμοιροι δεν έχουν την παραμικρή ιδέα, ότι υπάρχουν και υποκείμενα που δεν
δηλώνουν δισεκατομμύρια.
Το ρουσφετολόγι και η φοροδιαφυγή παίρνουν επίσης αναπτυξιακή άνοδο, όσο πιο λίγες γίνονται οι ευκαιρίες για δουλειά κι όσο πιο αβιώσιμη γίνεται η συνεχώς βαρύτερη φορολογία.
Κι οι φτωχοί „ασκούνται
στον διαλογισμό“ (αυτό στα λιμάνια το λέγαμε „κόβουν λόρδα“).
2η Κακοφωνία
Το Στάδιο του
Ποδοσφαίρου με το τετραπατημένο χλωμό πράσινο γρασίδι δεν φτάνει πια σαν τόπος
κιτρινισμένων παιδευμένων προσώπων. Οι κατασκηνώσεις συγκεντρώσεως πρέπει
σήμερα να είναι μεγαλύτερες κι αν είναι δυνατόν να μην πολυαναγνωρίζονται σαν
αυτό που είναι. Έτσι χρησιμοποιούνται περιοχές χωρίς σύνορα - και τα προσωπεία,
αλλά και τα μυαλά πίσω από τις μάσκες εκτίθενται σε πυρ πολυβόλων προπαγάνδας
κάθε είδους, από κασσανδροειδείς προφήτες, τραγουδιστές, δημαγωγούς, γραφιάδες
σαν εμένα, φωτογράφους και επαγγελματίες αισιοδόξους και από πωλητές πνευμάτων,
θρησκειών και θεών. Ο ΛΟΓΟΣ δεν είναι λόγος, είναι λέξεις χωρίς οξυγόνο με
γερές φλόγες για την σφυρηλάτηση που έρχονται σαν κατακλυσμός διαρκείας. Σε μια
βδομαδα των Παθών που δεν φαίνεται να τελειώνει ποτέ για τους πιο αδύνατους,
περιγράφονται συμβάντα μπροστά από την αυλαία με φράσεις που ανεβάζουν πιο ψηλά
και πυκνώνουν την ομίχλη. Έτσι παρεκκλίνει το μυαλό από το γεγονός ότι κάθε
ενέργεια σχετική με targets, με λύσεις και με πιθανότητες μας απομακρύνει από το επίκεντρο, προς το οποίο πρέπει να
συγκεντρώνεται κάθε προσπάθεια, τον άνθρωπο.
