Φραστικοί
Σχεδιασμοί
του Κώστα Μπιλίρη
Γειά
σας. Καινούριο κείμενο, καινούριες σκέψεις, καινούριες απόψεις, καινούργιες
συγκινήσεις και χαρές.
Όταν
ο χρόνος περνάει γρήγορα, σημαίνει πως τίποτα δεν τον εμποδίζει. Τίποτα δυσάρεστο
δεν τον καθυστερεί.
Ο
χρόνος είναι χρήμα, διδάσκει μια λαϊκή έκφραση.
Τι
κρίμα που δεν είναι αλήθεια! Μου περισσεύει τόσος πολύς! Ενώ απο χρήμα...
Ο
χρόνος είναι χρήμα, σε υποτίμηση ασφαλώς.
Ευτυχώς
όμως που δεν είναι και το χρήμα χρόνος. Θα κοιτάζαμε συνεχώς το ρολόι.
Ο
χρόνος είναι υποχρέωση. Από μας για κείνον. Είναι βεβαίως και σκόνη που κάθεται
πάνω στην επιφάνεια της μνήμης. Είναι τυφλός όποιος δεν το βλέπει. Όμως κοίτα
τι μου ήρθε τώρα στο νου.
Έχουν
και οι τυφλοί κάποια προνόμια. Το σπουδαιότερο, πως δεν βλέπουν φαντάσματα. Δεν
βλέπουν ούτε τον Τσακαλώτο στην τηλεόραση. Θα μου πεις: ακούνε τις
διαβεβαιώσεις του Τσίπρα.
Σκέφτηκα
να πω και κάτι άλλο για μας τους νεοέλληνες.
Εμείς
σεβόμαστε το παρελθόν μας και τιμούμε την ιστορία μας. Στη σκάφη της ανάμνησης,
ζυμώνουμε το ψωμί της ευθύνης. Καλό!
Συγκινητικό
το μήνυμα για την αγορά λαχείων. «Μοιράζει εκατομμύρια στους τυχερούς».
Όχι
ρε παιδιά. Όχι τόση απάτη. Τα λαχεία δεν μοιράζουν. Αρπάζουν. Ενώ μοιράζουν
τάχα εκατομμύρια, αρπάζουν το χαρτζιλίκι των φουκαράδων. Το κράτος είναι ο
μεγαλύτερος έμπορος ελπίδας.
Ο
ψεύτης και ο κλέφτης τον πρώτο χρόνο χαίρονται. Ο αναιδής τα καταφέρνει και τον
δεύτερο. Ο θρασύτατος επιβιώνει και τον τρίτο. Να δούμε πόσο θ’ αντέξει ο
Λαζόπουλος.
Ο
ψεύτης λοιπόν και ο κλέφτης τον πρώτο χρόνο χαίρονται. Να όμως που κάποιοι
μπήκαν και στον τρίτο! Ίσως επειδή έχουν κι άλλες παρόμοιες αρετές.
Το
ΙΚΑ θέλει να νιώθουμε υγιείς. Ίσως γι’ αυτό δεν καλύπτει όλα τα φάρμακα των
ασφαλισμένων.
Πάντως
το οικονομικό πρόβλημα των Ελλήνων λύθηκε. Το τακτοποίησε ο υπουργός
Οικονομικών Ευκλείδης Τσακαλώτος. Θα τα παίρνει από τους πλούσιους και θα τα
δίνει στους φτωχούς.
Το
ίδιο έλεγε πως έκανε και ο Γιαγκούλας ο αρχιληστής.
Μερικές
κυβερνήσεις μοιάζουν μα σαχλοπαρέες. Θα ήταν αστείες ή γραφικές, αν δεν ήταν
επικίνδυνες.
Σ’
ένα καινούριο λαϊκό ασμάτιον ο τραγουδιστής παρακαλεί. «Βγάλε τ’ αγγάθια απ’
την ψυχή μου, που με καρφώνουν, και πονώ».
Δυστυχώς
τα χειρότερα αγγάθια φυτρώνουν στο περιβόλι της ψυχής. Και δεν χρειάζονται
λίπασμα, ούτε κοπριά να φουντώσουν.
Ένας
πανεπιστημιακός προειδοποιεί. «Μην εξοντώνετε τους πιθήκους. Όταν οι πίθηκοι
λιγοστέψουν θα έρθουν πιο κοντά στους ανθρώπους. Θα πάρουν και πολλές συνήθειές
μας».
Αλήθεια
τι είναι προτιμότερο για την πορεία της γης; Να πιθικίζει ο άνθρωπος, ή ν’
ανθρωποφέρνει ο πίθηκος;
Υπάρχει
παντως μια διαφορά. Ο πίθηκος σπάνια κάνει φαλάκρα.
Σύμφωνα
με μια ινδική άποψη, το μίσος είναι το δραστικότερο δηλητήριο.
Σωστό.
Κυρίως φθείρει αυτόν που το καλλιεργεί στην καρδιά του. Με άλλα λόγια, όποιος
κρατάει μίσος, μένει μισός.
Για
κοίτα κατάντημα! Τόσο απρόσεχτοι ρε πατριώτες! Δεκάδες άνθρωποι στη χώρα μας
πεθαίνουν κάθε χρόνο από ηλεκτροπληξία.
Πάντως
πιο επικίνδυνη από την ηλεκτροπληξία, είναι η σκέτη πλήξη. Και ειδικά όταν
συνοδεύεται από ανεργία. Καληώρα...
Θέλεις
φίλους και θαυμαστές; Γουστάρεις χειροκρότημα και αποθέωση; Πήγαινε σε μια
πλατεία και βρίσε τη ΔΕΗ, τον ΟΤΕ, τους υπουργούς.
Δεν
θα σε αντικρούσει κανείς. Απεναντίας, θα σε σηκώσουν στα χέρια.
Διεθνείς
στατιστικές μάς ανέδειξαν από τους πλέον συναισθηματικούς και ευσυγκίνητους
λαούς του κόσμου.
Θυμήθηκα
όμως και μια σχετική παροιμία. «Όποιος
θέλει το καλό μου, με κάνει και κλαίω».
Αν
αληθεύει η στατιστική, δεν καταβάλλει και μεγάλη προσπάθεια, όποιος σε κάνει να
κλάψεις.
Ας
κλείσουμε γλωσσολογικά με ομοιότητες και διαφορές.
Λες
«καραβάνα» κι εννοείς φαγητό. Τροφοδοσία. Λες «κομμάτια» κι εννοείς το ίδιο.
Π.χ. «Για να με φτάσεις εμένα, πρέπει να φας πολλά κομμάτια». Άντε να μάθεις
ελληνικά.
Θα
έλεγα ακόμη, άντε να βρεις «κομμάτια» με αυτή την κρίση...
Άλλες
οι πλατείες κι άλλες οι πλατειές. Οι πλατείες μπορεί να είναι πλατειές. Οι
πλατειές δε σημαίνει πως είναι πλατείες. Μη μου πει κάποιος γιατι θυμήθηκα τις
πλατείες. Ζυγώνει ο καιρός να τις ξαναγεμίσουμε.
