ΜΕΡΑ ΤΗΣ ΓΗΣ (22 ΑΠΡΙΛΗ)
Γράφει ο Κώστας Μπιλίρης
Σήμερα γιορτάζει όλ’ η γη, λεει η Πόπη Αστεριάδη σ’ ένα μελωδικό τραγουδάκι. Σήμερα γιορτάζει όλ’ η γη, μας υπενθυμίζουν τα μέσα μαζικής επικοινωνίας. 22 του Απρίλη. Παγκόσμια Ημέρα της Γης. Πώς; Αν φόρεσε τα καλά της; Πού να τα βρει;
Σήμερα λοιπόν γιορτάζει όλη γη. Τι δώρο θα της κάνουμε; Μια ακόμη χωματερή,
ή να της αποστραγγίξουμε κανένα ακόμη βιότοπο. Και τι ευ- χές παρακαλώ θα της απευθύνουμε;
Απαιτείται πολύ θράσος, να της πεις
«χρόνια πολλά».
Παγκόσμια ημέρα της Γης σήμερα. Για το αν υπάρχει τέτοια μέρα, ο κόσμος έχει μεσάνυχτα. Μέρα της Γης. Όπου γης και πατρίς. Όπου πατρίς και μακελειό.
Μέρα της Γης. Της Γαίας των αρχαίων, που εκείνοι οι πρόγονοί μας, την ήθελαν μάνα των Θεών. Έτσι που την κατάντησαν
οι απόγονοι, την κοιτάς και λες. «Θεός σχωρέστην-γη ην και εις γην απελεύσει».
Μέρα της
Γης. Οι κυβερνήσεις εξαγγέλουν μέτρα για τη σωτηρία της. Εδώ και χρόνια, ξεχάσαμε τη γη της επαγγελίας και βολευτήκαμε στη γη της εξαγγελίας.
Μέρα της Γης και σούρχεται
στο νου η επιθυμία
του Αρχιμήδη: Δος μου τόπο να σταθώ και τη γη θα κινήσω.
Που να σταθείς
σήμερα; Όπου και να σταθείς,
σε τρώει η μπόχα.
Κάποτε «Ανδρών επιφανών
πάσα γη τά- φος». Τώρα ανδρών και γυναικών,
πάσα γη σκουπιδότοπος. Πού είσαι Αρ- χιμήδη να αρχιμειδιάσεις; Μέρα της Γης και θυμάμαι
κάποιους που χρησι- μοποιούν τη φράση
«να γίνω γη να με
πατήσεις». Κάντε το. Έχω
βαρεθεί να πατάω άσφαλτο
και τσιμέντο.
Μέρα της
Γης, που την κάναμε «Γης Μαδιάμ». Μέρα της Γης, που δεν πρόκειται να
δει άσπρη μέρα. Βεβαίως, όλοι
οι ταγοί
της οικουμένης, κα- μώνονται πως βρήκαν τρόπους
για τη σωτηρία
της γης. Γαιάνθρακες ο θη- σαυρός.
Μέρα της Γης
και η νοοτροπία
μας ανέκαθεν υπήρξε αντιγήινη.
«Εμού θανόντος, γαία πυρί μιχθήτω». Είδατε αλληλεγγύη για τα άλλα όντα τού πλανήτη γη;
Όμως δεν είναι λίγοι, που
άλλαξαν επιθυμία. «Εμού ζώντος, γαία πυρί
εμπρησθήτω και οικοπεδοποιηθήτω». Συγνώμη. Λόγω εποχής, ιδιωτικο-
ποιηθήτω. Αυτές οι προστακτικές, πολύ δύσκολες. Δύσκολες
δηλαδή να προφερθούν, όχι να πραγματοποιηθούν.
Μέρα της
Γης. Μια τέτοια μέρα, μου φέρνει στο νου, το παλαιό δημώ- δες ασμάτιο «τούτ’ η γη που την πατούμε, όλοι μέσα θε να μπούμε».
Και πώς να μπεις μέσα, εκεί που έφτασε η τιμή των τάφων… Καλύτερα να σε φαν τα μαύρα ψάρια και το αρμυρό νερό.
Μέρα της Γης. Μια ακόμη χαμένη μέρα. Μέρα της Γης σήμερα και ας
σοβαρευτούμε λιγάκι απέναντί της. Τη
βιάσαμε, την ξεκοιλιάσαμε, τη βρωμίσαμε, την ασχημίσαμε, τη ληστεύσαμε, την εκπορνεύσαμε.
Αντιδικήσαμε μαζί της
και δεν της δώσαμε περιθώρια
και όπλα να ορ- γανώσει την άμυνά
της. Παρανομήσαμε σε βάρος της, παραβιάσαμε τους λειτουργικούς της κανόνες, ασχημονήσαμε πάνω της, καταπατήσαμε τα δικαιώματά της, αχρηστεύσαμε την αναβιωτική της ικανότητα, πληγώσα- με την αντοχή της.
Εξάλλου, πληροφορηθείτε σε ποιους δίνονται άδειες εκσκαφών, λατομείων, ελλιμενισμών, οδοποιίας, φουρνέλων, οδοστρωμάτων, δημοσίων λεγόμενων έργων, εκχέρσωσης και υλοτομίας
και θα κατανοήσετε το μέγεθος της ασέβειας απέναντί της. Η Γη είναι το σπίτι μας, λέμε όλοι. Όμως τη μεταχειρισθήκαμε όπως οι κακοί ενοικιαστές το ξένο διαμέρισμα. Και- ρός να μας γίνει έξωση.
Η Γη έχει ηλικία τριάμισι δισεκατομμύρια χρόνια. Στα τελευταία εξή- ντα, έπαθε τριάντα φορές μεγαλύτερη καταστροφή, συγκριτικά με όλο το προηγούμενο διάστημα της ζωής της.
Την εποχή μας βλέπεις, τη λένε ηλεκτρονική και πυρηνική.
22 Απρίλη. Παγκόσμια ημέρα της
Γης. Θα φωνάξουμε παγκοσμίως, θα πούμε, θα ενοχοποιήσουμε,
θα καταγγείλουμε, θα γράψουμε,
θα κράξου- με, θα γκρινιάξουμε. Δε βαριέσαι. Μια μέρα ακόμη πάει χαμένη.
Θα κλείσω το χρονογράφημα με ένα τετράστιχο, που συμβαίνει να το έχω στο συρτάρι μου.
Βάλαμε τη γη σημάδι - και πυροβολήσαμε. Τη χρεώσαμε
στον Άδη - και τη διαλύσαμε.
