Πουλήσαμε την εξουσία...
Από την Τριλογία ΑΠΟΣΥΝΘΕΣΗ του
Χρυσόστομου Κυριαζόγλου
Zωγραφίζουμε τα όνειρά μας πάνω στην αναμάρτητη άμμο και
στις σκοτεινές σάλες των συναυλιών, χύνουμε απολιθωμένα δάκρυα, κυκλοφορούμε
μονόχρωμοι και λαμπεροί για να κρυφτούμε στο νυχτερινό σκοτάδι από αυτό που το
αποκαλούμε «πολιτισμό μας». Είμαστε οι εσταυρωμένοι, οι απάτριδες, οι προαγωγοί
και οι απαιτητές του θάρρους και όμως, μένουμε αδιάφοροι, εσωστραφείς και
γυμνοί. Στις σπηλιές ακούγεται ο αντίλαλος της φωνής μας, άναρθρος,
ακαταλαβίστικος, ασαφής. Η μόνη λέξη που διακίνεται είναι «αρετή».
Εν τω μεταξύ
γυαλίζουμε τα κόκκινα ποτάμια των πόνων μας κι στρεφόμαστε προς τα όμορφα, προς
τους ποιητές, και τους τραγουδιστές των ύμνων του τίποτα, για να ξεχάσουμε τις
ήττες των ονείρων μας παρόλον που κάτι άλλοι πήγαν σε συλλαλητήρια γι αυτά.
Την αρετή τη ζητάμε από άλλους, εμείς
αρκούμαστε στα ρουσφέτια.
