Τα αφιερώματα και η Ελληνική Λέσχη Βιβλίου συνεορτάζουν την Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης

Τα αφιερώματα και η Ελληνική Λέσχη Βιβλίου συνεορτάζουν την Παγκόσμια Ημέρα ΠοίησηςΗ Εταιρεία Συγγραφέων θέσπισε την Ημέρα Ποίησης το 1998, επιλέγοντας για τον εορτασμό της την 21η Μαρτίου, πρώτη μέρα μετά την εαρινή ισημερία - αρχή της άνοιξης. Το 2001 η UNESCO, ύστερα από εισήγηση του τότε προέδρου της Εταιρείας Συγγραφέων πρέσβη Βασίλη Βασιλικού, υιοθέτησε την «Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης», αναθέτοντας στη χώρα μας να οργανώσει τον πρώτο διεθνή εορτασμό.

ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΗ ΟΣΜΗ

Αισιόδοξη υμνολογία ενός προσευχομένου
Σκουπίδια φύτρωσαν στη μάντρα
κι ο δρόμος γέμισε κοπριά
Της γειτονιάς μας η υφάντρα
μαντάρει τρύπια ριζικά.
Στο σπίτι η βρύση στάζει αίμα
απ' της αρρώστιας τη θηλή
Σφαγμένα δώδεκα κουτάβια
σαπίζουν έξω στην αυλή.
Εμείς χωμένοι στη σαπίλα
διψάμε λίγη μουσική.
Του πόνου όμως η δαμάλα
σερβίρει ξύδι και χολή.
Τριγύρω μας νεκρά λιβάδια
και σκοτωμένοι αετοί.
Γυναίκες ξέφρενα κοπάδια
μαλώνουν για τα τιμαλφή.
Όμως ακόμη όλοι ζούμε...
Έστω σε κόλαση φριχτή.
Θεέ μου σε ευχαριστούμε
που τρέφεις πάντα την αυγή!
Εδώ που φέγγουν τα μυρμήγκια
γεννιέται μια καινούργια γη.
Αιθέρια έλαια και πάχνη
γίνονται πάνες στην πληγή.
Ατρόμητα μωρά φιλιούνται
στης μήτρας τη βαθιά σπηλιά.
Θεέ μου σε ευχαριστούμε
στο δρόμο κάτω απ' τη Μηλιά.
Εγένετο ημέρα αίφνης
το σύμπαν τρέχει στην πηγή.
Το φως στα τέλματα ανθίζει
και τ' όνειρο κυριαρχεί.
Αντίστροφη φορά στη θλίψη
γεμίζει ο ποταμός φτερά
γεμίζει ο ουρανός με λέπια
κι ο θάνατος είναι χαρά!

Φίλοι μας αναγνώστες να θυμάστε: Η ομορφιά δεν έχει ταίρι.

Εμείς εδώ στ' "αφιερώματα" ξέρουμε καλά πως της ομορφιάς το άρωμα το τραγούδησαν και το ύμνησαν ποιητές, το συζήτησαν και το ανάλυσαν φιλόσοφοι το διαιώνισαν  ζωγράφοι.

Την ομορφιά, -και κάθε ομορφιά- την τελευταία αυτή μούσα των Θεών, τη μάνα της αρμονίας, τη μαγεία αυτή των αισθήσεων που αθέλητα ανοίγει την πόρτα του πνεύματος, για να παρουσιάσει και να φέρει μπροστά ότι καλύτερο έχει να δείξει ο κόσμος αυτός, η ζωή αυτή!!!
Τραντάζει το πνεύμα , μαγεύει την όραση, δίνει φτερά στην ψυχή, τροφοδοτεί τον έρωτα και οδηγεί σε σύννεφα πάνω απ' τις ανθρώπινες διαστάσεις, στα σύννεφα των Θεών!!!
Φίλοι μας αναγνώστες να θυμάστε: Η ομορφιά δεν έχει ταίρι. Και ιδού μαζί και με τις δικές μας ευχές για μια πραγματική και δίχως προβλήματα Άνοιξη που σήμερα υποδεχόμαστε  -ημερα ποίησης- ένα ακόμη ποίημα  του  Θανάση Κρουστάλη για να σας ταξιδέψει... (Δημήτρης Ζάχος)

Στιγμες θερινης ραστωνης του Θανάση Κρουστάλη

Στιγμες θερινης ραστωνης

Το μπαλκόνι του χειμώνα, ανθοφορει τις τρεμαμενες φωνές

του πελαου. Του αρχιπελαγους που βρέχει τη ζωή του στα λιοκαμμενα κορμιά,

κ τα θαμπα αστροφωτα στολίδια. Μικρή ψυχή τοσοδουλα, σαν ρωτοτροπει τα χάδια της πανσεληνου. Μικροί και στο κατόπι της

του κόσμου οι κυνηγοί της. Σαν σημάδι στο σώμα του ανέμου, σαν υπόσχεση για μιαν άλλη ζωή, ξαποσταίνουν οι αισθήσεις στο χορό των τριζονιων και τα ανθισμενα ηλιοτρόπια. Βαδίζει θαρρείς το αρχιπέλαγος σε αιώνια παραζαλη. Και το μπαλκόνι ευτυχισμένο ανθοφορει, τα στερνα τρομαγμενα φιλιά μας.

Θανάσης Κρουστάλης