ΠΕΤΡΟΣ ΖΟΥΜΠΟΥΛΑΚΗΣ:Ένας Βασιλιάς στο Αrtville

Ένας Βασιλιάς στο Αrtville!!!

ΠΕΤΡΟΣ ΖΟΥΜΠΟΥΛΑΚΗΣ: Καθισμένος στο θρόνο του μας μίλησε για τη δουλειά του και μας έδειξε το ταλέντο του παρουσιάζοντάς μας τα υπέροχα έργα του σε ενότητες

. Μια σπάνια εμπειρία βίωσε το φιλότεχνο κοινό και στο τέλος της εκδήλωσης – που κράτησε σχεδόν τρείς ώρες- επιβράβευσε τον καλλιτέχνη με την αγάπη του, με θερμότατο χειροκρότημα και επευφημίες.

Ο Πέτρος Ζουμπουλάκης (νεαρός)

Τα «αφιερώματα» παρουσιάζουν λίγα αποσπάσματα απ’ την ομιλία του.

«Η Αθήνα η πρωτεύουσά μας τροφοδότησε όλο μου το έργο μέχρι τώρα. Αυτή είναι η μόνιμη πηγή της έμπνευσής μου. …Η δουλειά μου άλλοτε περιγραφική, ίσως και λίγο φωτογραφική, κάποτε πιο αφαιρετική. Ζωγραφίζουμε τελικά και κάνουμε το κέφι μας. Μακάρι αυτό το κέφι να το μεταδώσουμε κιόλας. Επιμένω ζωγραφικά. Αγαπώ αυτό που βλέπω και θέλω να το απεικονίσω. Αν μπορέσω να το πετύχω μάλιστα, ακόμα καλύτερα.
Η χαρά και η αγαλλίαση του ζωγράφου είναι ακριβώς αυτή: αυτό που βλέπει ή αυτό που νομίζει ότι βλέπει ή αυτό που φαντάζεται, το απεικονίζει με το νου του. Το έργο πολλές φορές ρυμουλκεί το ζωγράφο στη δική του πορεία. Άλλες πάλι φορές ο ζωγράφος ελέγχει την κατάσταση. Άλλοτε συμβαίνουν και τα δύο.

Η τέχνη είναι ένας σκληρός στίβος, ζούγκλα, ανθρωποφάγος. Το ταλέντο μόνο δεν αρκεί , χρειάζεται δουλειά, ενθάρρυνση και ευκαιρίες. Ο νέος καλλιτέχνης πρέπει να είναι επίμονος, εργατικός και δυναμικός, να πολλαπλασιάζει τόσο τις προσπάθειες του όσο και τις θυσίες. Ανέκαθεν οι καλλιτέχνες συνήθιζαν να προσεταιρίζονται τους μαικήνες και ισχυρούς, ώστε να εξασφαλίσουν τόσο την προσωπική τους προβολή όσο και την προβολή του έργου τους, της δουλειάς τους. Σήμερα το φαινόμενο αυτό βρίσκεται σε μεγάλη έξαρση. Ωστόσο δικαιολογείται από την εποχή, και το πλαίσιο μιας κοινωνικής, αξιολογικής κρίσης που βιώνουμε. Από εκεί ξεκινάνε όλα και φτάνουμε στην οικονομική κρίση. Νοσηρότητα και διαφθορά. Ο καλλιτέχνης ζηλεύει από ανασφάλεια. Θα τον παρομοίαζα με ένα ευαίσθητο μηχάνημα που έχει ένα συγκινησιακό παλμογράφο. Όταν ο παλμογράφος αντιληφθεί από βλέμματα, υπαινιγμούς, συμπεριφορές ότι δεν εκτιμάται το έργο του πληγώνεται βαθιά και καταλήγει να μην εκτιμά ο ίδιος ο καλλιτέχνης τη δουλειά του. Δεν μου αρέσει να συμβουλεύω τους νέους. Η δουλειά σε καλυτερεύει όχι η συμβουλή. Θα τους προέτρεπα ωστόσο στο να έχουν καλές δημόσιες σχέσεις∙ εκεί βασίζεται και η προβολή πέρα από την προσωπική δουλειά

….. Να μην ξεχνάμε ότι ζούμε σε μια καταναλωτική κοινωνία. Εδώ προτιμάμε ό,τι ακούγεται και όχι το ταλέντο. Υπάρχουν δημιουργοί που σε άλλες εποχές ήταν ψηλά και χάθηκαν και δημιουργοί που αντίθετα στον αιώνα τους δούλεψαν στη σκιά, τη λύπη και τη δίνη και οι μετέπειτα εποχές τους δικαίωσαν βγάζοντάς τους από την αφάνεια.»

ΜΙΧΑΗΛ ΑΓΓΕΛΑΚΗΣ-ΠΕΤΡΟΣ ΖΟΥΜΠΟΥΛΑΚΗΣ-ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΠΟΥΝΤΟΥΤΣΙΔΗΣ

Τον ΠΕΤΡΟ ΖΟΥΜΠΟΥΛΑΚΗ προλόγισε – με συγκινητικά λόγια- ο επίσης μεγάλος μας εικαστικός Μιχαήλ Αγγελάκης

. Το βιογραφικό του παρουσίασε ο Κώστας Αγγελάκης –εικαστικός, Δάσκαλος η ψυχή του Artville-

τον επίλογο της εκδήλωσης έκανε ο Δημοσιογράφος – εκδότης των «αφιερωμάτων- Δημήτρης Ζάχος.

Ανάμεσα στο φιλότεχνο κοινό διακρίναμε τους : Αφροδίτη Δρακοπούλου-Αργυράκη με τον Γιώργο Σαρδή της ART WAY, τον συλλέκτη έργων τέχνης και Δημιουργό Νίκο Γαβρίλογλου, την «ιέρεια» της χαρακτικής Ρένα Ανούση- Ηλία.