ΡΕΝΑ ΑΝΟΥΣΗ –
ΗΛΙΑ
Ζωγράφος, εκπαιδευτικός, ιέρεια της χαρακτικής
(γράφει ο Δ.Ζάχος)
Ο Άγγελος αποτελεί κατ’ εξοχήν θρησκευτικό έμβλημα. Πηγή
έμπνευσης και ενθάρρυνσης, διαβεβαίωση χριστιανικής πίστης και αφοσίωσης, μέσο
για την αποκάλυψη του καλλιτέχνη ως άνθρωπο. Η μορφή του Αγγέλου εμφανίζεται συχνά ως μια μορφή με πολλαπλές
μεταμορφώσεις που εξυπηρετεί τους εκάστοτε σκοπούς. Στα έργα της Ρένας , ο
Άγγελος κατέχει εξέχουσα θέση χωρίς ποτέ να προκαλεί και να ξεφεύγει από τα
στερεότυπα, επιβεβλημένα ως ένα βαθμό από τα ιδεώδη της Ελληνικής κοινωνίας ,
διατηρώντας την ιερότητα και μια γλυκύτητα η οποία λειτουργεί και ως μορφή
προσωπικής έκφρασης ή γίνεται φορέας
αγάπης και ελπίδας. Η αγγελική παρουσία στα έργα της ,
υπογραμμίζει –πιστεύω- τον προβληματισμό της για την πορεία στην ζωή που ουσιαστικά είναι
και μια πορεία προς τον θάνατο.
Το βαθύ αίσθημα θρησκευτικότητας της Ρένας Ανούση, την έχει οδηγήσει
στην αναγόρευση των Αγγέλων σε «όραμα».
Σε ένα άκρως προσωπικό έμβλημα που σκοπό έχει να υπηρετήσει και να κατευνάσει
την ανθρώπινη αδυναμία μπροστά στο επικείμενο άγνωστο του θανάτου.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΖΑΧΟΣ
Τα «ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΑ» με
χαρά και υπηρηφάνεια παρουσιάζουν ένα θαυμάσιο κείμενο της ΡΕΝΑΣ ΑΝΟΥΣΗ-ΗΛΙΑ που δανειστήκαμε
από την εφημερίδα «ΗΧΩ ΚΑΙ ΤΕΧΝΗ»
Ας αποδράσουμε…
Η χαρακτική είναι μια πολύ δυνατή
μορφή έκφρασης. Είναι ιδιαίτερα επίπονη μα και μοναδική. Μπορείς να την
λατρέψεις και να αφοσιωθείς ολοκληρωτικά για να την κατακτήσεις. Η χαρακτική σε συγκλονίζει και σε μαγεύει συγχρόνως.Τα βελούδινα σκοτάδια των ξυλογραφιών
συμβολίζουν την απόδραση! Πάνω απ’
όλα κυριαρχεί η γοητεία της χάραξης της κάθε σίγουρης μαχαιριάς η οποία κόβει
τα σκοτάδια και ανοίγει παράθυρα στο φως.
Αλλά μιλώντας για το φως δεν πρέπει να ξεχνάμε τον ρόλο που έχει το σκοτάδι
γιατί και στο πιο βαθύ σκοτάδι υπάρχει κάποιο φως!
Έχω κάνει
πολλές θεματικές ενότητες με πολλές τεχνικές στην ζωγραφική και την χαρακτική.
Επίκεντρο αρκετές φορές στις συνθέσεις μου είναι το παιδί, ο κόσμος του, οι
αντιδράσεις του, οι περιπέτειες, η μοναξιά του. Οι δημιουργοί που καταπιάστηκαν
μαζί του ονομάστηκαν kindevmalv,όπως ο Νικόλαος Γύζης, Νικηφόρος Λύτρας, Γεώργιος
Ιακωβίδης κ.ά. Αυτοί αποκάλυψαν αυτόν τον ιδιαίτερο άνθρωπο που λέγεται παιδί
για το οποίο ο ζωγράφος Hans Thoma (1839-1924) έγραψε: «Ολοένα παρουσιάζεται το παιδί σαν την αιώνια ανανέωση , καθάριο,
άμεμπτο, ευλογημένο πλάσμα απ’ τον Θεό».
Κάθε παιδί
για μένα που το υπηρέτησα σαράντα χρόνια –σαν εκπαιδευτικός τέχνης – είναι μια
δροσοσταλίδα από την ζωή που ξεχύνεται από χρόνο σε χρόνο πάνω στη γη, σαν τα
λουλούδια σ’ ένα λιβάδι. Το παιδί,
ευλογημένη πηγή έμπνευσης για μένα κι εγώ, μορφή της δίνης, ακούμπησα πάνω του
και το αποτύπωσα στις ξυλογραφίες και χαλκογραφίες μου –ίσως για να αποδράσω κι
εγώ- με το αίμα της ψυχής μου.
Ρένα
Ανούση-Ηλία
